Lemaire Fall / Gaeaf 2018 yn Wythnos Ffasiwn Paris.
Roedd yna awgrym o bennau swêd Seisnig y Saithdegau yn y pants fflêr mwy a hyd tri chwarter wedi'u gwisgo ag esgidiau uchel. Yn gyfagos â pants Moujik, caftans a chotiau Tibetaidd a gymerwyd o ddisgrifiadau Tolstoy o bobl ostyngedig, roedd yn dymor nod masnach Lemaire o ddillad zen-meet-work.
Ynghanol y crispness clinigol, siwmperi pinc bubblegum, paisleys cysgodol tawel neu chwyrliadau marmor - gwaith yr artist papur wal Ffrengig Atelier La Folie - yn teimlo fel dosbarth taranau ar ddiwrnod clir. “Rydyn ni’n caru printiau. Mae’n wir na wnaethon ni ddigon ohonyn nhw, ”meddai Christophe Lemaire gefn llwyfan.
Mae Lemaire a Sarah-Linh Tran wedi datblygu geirfa o danddatganiad clasurol Paris yn eu gwaith - meddyliwch Yves Saint Laurent, y dyn a’r gwryw ultrachig Parisaidd. Yn eu dwylo, nid yw gor-gôt wedi'i bentyrru ar ben siaced a sawl elfen arall yn ychwanegu llawer o swmp, gan wneud eu haenau'n fwy o naws na strategaeth tywydd oer. Eto i gyd, y standouts, heb os, oedd y silwetau hynny y marciwyd y chwarae cyfaint ynddynt: siaced hedfan croen dafad, wedi'i gwisgo â pants paisley elastig; goresgyn coleri simnai a phants sy'n llifo, a chot law â hwd â marmor arni.
Gyda'i weithrediad di-ffael o'r clasuron, dyma'r math o lineup sy'n sefyll i fyny i graffu ar yr olwg gyntaf a thrwy amser. Yn nhirwedd heddiw sydd wedi'i ddominyddu gan uchafsymwyr, kudos i'r pâr am gadw at y llinell denau honno.