نوشته جنیفر ویل
بوریس بیجان صابری مجموعه ای همه کاره ارائه کرد که کمتر گوت بود و بیشتر «مکس دیوانه» در این فصل.
لایه بندی و ترکیبی از حجم ها با امضای طراح آلمانی باقی مانده بود، اما به جای ایجاد حال و هوای قوی شهری یا نظامی، در اینجا نگاهی دوره گردتر و قبیله ای بود. این تا حدودی به دلیل رنگ‌های خاکی او بود، مانند اخرایی، قهوه‌ای و شنی.
مخصوصاً برای فصل بهار، لباس‌های بیرونی قوی بودند، مانند لباس بارانی زرد و بدون آستین اتوبوس مدرسه که با یک ژاکت قهوه‌ای مایل به زرد، جلیقه تکه‌کاری بلند یا شماره بافتنی لانه زنبوری درشت پوشیده شده بود.
صابری در اختلاط پارچه‌ها، مانند پنبه و چرم واکس‌شده، مهارتی از خود نشان می‌داد، که ترکیبی از آنها به‌عنوان قوی و در عین حال فرسوده به نظر می‌رسید - تعادلی خیره‌کننده.