کنزو بهار/تابستان 2017 پاریس

توسط لوک لیچ

مانند تمام شب‌های خوبی که با نور بارق عرق سپری شده‌اند، در این نمایش کنزو اتفاقات زیادی رخ داد که یادآوری همه آن‌ها بعد از آن، حتی وقتی که با سرخوشی از در به تابش تابش آفتاب صبحگاهی می‌افتید، یک چالش بود.

کارول لیم و هامبرتو لئون دوباره به دهه 1990 بازگشتند با ادای احترام به کلوپی از مجموعه ای که تماشای آن سرگرم کننده، سرگرم کننده و سرگرم کننده بود، به خصوص اگر در آن زمان در آنجا بودید. بسیاری از ویراستارها در حال چرخیدن به «Keep On Jumpin» و «I'll House You» بودند که در موسیقی متن نانو مجموعه تاد تری می چرخیدند: آن لذت طلبان در WWD توانستند تعداد قابل توجهی از حضور 90 نفر را گزارش کنند. شب های دهه 90 در یادداشت های مطبوعاتی ذکر شده است. لیم و لئون هنرمندان و مروجینی را که برای بسیاری از آنها تراکت تولید می کردند، ردیابی کرده بودند و حقوق آن تصاویر ساده لوحانه، اوایل دوران دیجیتال و نسل خلسه را برای چاپ آنها تضمین کرده بودند.

این مدل‌ها به‌صورت گروهی ظاهر شدند، دسته‌هایی از بچه‌های باشگاهی که در سوئیت‌های هم‌تراز با قبیله‌ای با لباس‌های آماده خانه-جنگل-تکنو-ترنس- بیرون می‌رفتند. سه پسر با ظاهر تک رنگ از کلاه، بادشکن و شلوار رقصانی که روی کفش‌های چرمی رنگی با کفه لاستیکی پوشیده شده بودند، وجود داشتند. سپس سه مدل دیگر به رنگ آبی و لیمویی از لباس‌های ورزشی و ژاکت‌های ورزشی یا پیراهن‌های آستین کوتاه و ژاکت‌هایی که روی تی‌رنگ‌های آستین بلند آرم‌دار و کت‌های بافتنی قرار گرفته‌اند. شلوارهای چاپی تا باسن پایین کشیده می‌شد تا نماهایی از شلوارک باکسر چاپی که تا ناف بالا کشیده شده بود و زیر تی‌های حلقه‌ای راه راه افقی پوشیده می‌شد تا مانند استوا باشد. چکمه‌های زیپ‌دار هشت خطی مکمل بافتنی‌های راه راه مشابهی بودند که پل اسمیت در روز انجام می‌داد. در هودی‌های پودر صابون «Brilliant» یک موسچینو نسبی بسیار شیک وجود داشت. یک لباس دو دامن لبه‌دار و گوش ماهی که شبیه ابریشم-پنبه-نایلون ترد شده بود که به رنگ سفید روی سفید فرورفته بود و تصویری از بستنی‌های بستنی تهیه‌شده از بروشور را به تصویر می‌کشید. لیم و لئون مدام دسته به دسته، مردان پس از زنان، در یک هجوم نگاه‌ها که چشم را به چالش می‌کشید تا همگام بماند، مردان پس از زنان می‌افتادند.

پس از آن، لئون در حین استراحت پس از نمایش توسط مدل‌ها بر روی باند کاشی سفید زیگزاگ، دوغاب‌دهی شده، رنگ‌آمیزی شده با اسپری، گفت: «جالب است، زیرا من و کارول در این نسل زندگی کردیم و این مجموعه را می‌خواستیم. واقعاً زندگی شبانه را جشن بگیریم. بنابراین من فکر می‌کنم شیوه‌ای که آن را در کنار هم قرار داده‌اند، این برداشت مدرن از این شیوه لباس پوشیدن است. فکر می‌کنم در دهه 90 آزادی وجود داشت، ما سعی کردیم کمی از این حس آزادی را به تصویر بکشیم. و این حس که تو یک شب با دوستانت بیرون رفتی و مثل یک دسته به نظر می‌رسی.»