توسط مایا سینگر
یکی از مخاطبان باهوش در اجرای امشب Changers، قطعه رقص-به عنوان مجموعه-ارائه شده توسط مراسم افتتاحیه، اشاره کرد که هامبرتو لئون و کارول لیم در سه سال گذشته مجموعه ای از آثار خلق کرده اند: یک نمایشنامه، یک نمایشنامه از نظر سیاسی. مسابقه مضمون، رقص باله جاستین پک، و اکنون این تجربه تئاتر، با میا واسیکوفسکا و لیکیت استنفیلد در نقش عاشقان جوانی که از هم جدا می شوند. لیم، لئون و همکار همیشگی آنها، اسپایک جونز، از زمانی که 100% لاست کاتن را در سپتامبر 2014 معرفی کردند، راه طولانی را پیموده اند. پس از آن اجرا، داور متواضع شما اعتراف کرد که نسبتاً متحیر بود که آیا قرار بود درام را ارزیابی کند یا لباس. این بار مشکلی نبود، زیرا جونز، که فیلمنامه و کارگردانی این قطعه را بر عهده داشت، واقعاً از آخرین مجموعه مراسم افتتاحیه برای بیان داستان خود استفاده می کرد. به نظر می‌رسید که این درام از روی لباس‌ها - که اگر می‌خواهید قطعات رقص را روی صحنه ببرید - نمایش‌های مد - دقیقاً همانگونه است که باید باشد.
همانطور که اشاره شد، این داستان عشق جوان بود. شاید Jonze به دلیل جو نسبتاً دانشگاهی بیشتر مجموعه، جوانی را به عنوان یک موضوع کلیدی ثابت کرده است. تی شرت های مصنوعی، ژاکت های دانشگاهی، کت و شلوار، فلانل های چهارخانه، مانتوهای دافلی، و آن لباس های قدیمی آماده به کار، عرقیات وجود داشت. خواندن برخی از جزئیات روی صحنه سخت بود، اما تعداد کمی از آنها بیرون پریدند - حجم روی شانه آستین لباس، تزیینات مروارید روی یک ژاکت، چرم لاکی نئونی. کاراکتر استنفیلد برای شروع یک کمد نسبتاً شیک بود - از آن جورهایی که با طناب‌های شلخته‌اش شانه بالا می‌اندازد - اما بعد از اینکه رابطه‌اش از بین می‌رود، تمام شلوار و هودی‌ها را می‌رود. به اندازه کافی واقعی، که. واسیکوفسکا قوس جالب تری داشت که توسط یک جفت دوست لذت گرا تشویق شد تا لباس چهارخانه گشاد خود را با یک لباس بافتنی جذاب با راه راه های پر زرق و برق عوض کند و بعداً با یک لباس ساتن به رنگ اسیدی در کلاب به صورت کاملاً هیجان انگیز و سرخوشانه به باشگاه برود. . زمانی که عشاق دوباره به هم می‌رسند، استنفیلد در حال عرق‌کردن و واسیکوفسکا کاملاً بزرگ شده و با کتانی صورتی با شانه‌های محکم و شلوارهای شلواری همسان به نظر می‌رسد، نوشته روی دیوار است: او تکامل یافته است، او تکامل نیافته است.
این اجرا لحظات متعالی داشت، مانند صحنه در باشگاه، با گروهی از رقصندگان و آواز آبراهام بوید، خواننده ای که Jonze در پارک مرکزی کشف کرد. حرکات رقص که توسط رایان هفینگتون (طراح رقص ویدیوی سیا برای "Chandelier" ابداع شد، مشت های زیادی را به همراه داشت. و واسیکوفسکا و استنفیلد درخشیدند، هر کدام متعهد، تأثیرگذار و فوق العاده کاریزماتیک بودند. در مجموع، Changers در روایت داستانی آشنا جذاب بود، و در اوایل دهه 20 زندگی شما و غوطه ور شدن در روند تبدیل شدن به خودتان غرق شد. کمی شبیه قسمت اول سریال Girls بود، اما به جای پارگی، مالیخولیایی داشت. (و، یادداشت جانبی، چاپ کاغذ دیواری Arts and Crafts–y در ظاهر کوتاه خود عالی به نظر می رسید.) بنابراین یک موفقیت شگفت انگیز!
بجز. علی‌رغم همه تبریک‌هایی که لئون و لیم (و جونز) برای کشف فرم‌های جدید برای ارائه مد دارند، این واقعیت که به نظر می‌رسد آنها متعهد به روایت مجموعه‌ها به این شکل هستند، این سوال را ایجاد می‌کند: آیا اینها بهترین داستان‌هایی هستند که می‌توانند بگویند؟ این شکایت نیست که بگوییم این گردش به خوبی نمایانگر دیدگاه خاصی از وضعیت مردم است. اگر مجموعه‌ای با توجه به رویکرد روایی، به‌جای اینکه افراد بالقوه چگونه باشند، چه شکلی به نظر می‌رسد؟ بازیکنان مراسم افتتاحیه می توانند به این چالش برسند. گوش به زنگ باشید.
vogue.com
40.712784-74.005941