توسط جان گالیانو برای Maison Margiela Ready To Wear پاییز و زمستان 2019 پاریس، لباس‌ها واقعاً بدون جنسیت می‌شوند.
"دریاچه قو" از سخنرانان نمایشگاه در روز چهارشنبه متورم شد، زیرا گروهی از مدل‌ها مجموعه‌ای از خیاطی‌های خلاقانه با چاپ و بافت را به نمایش گذاشتند.
جان گالیانو در بحث درباره مجموعه پاییز خود برای Maison Margiela اشتباه کرد. در جدیدترین قسمت از «خاطره...» او. پادکستی که در آن او از طریق الهامات و فرآیندهایی که در هر مجموعه وجود دارد قدم می زند، او با صدای تک خطی دوست داشتنی پایان می دهد. «این در مورد محصول نهایی نیست. این سفر است.»
البته، سفر اکتشاف، کشف و تحقق، به ویژه برای خلاق واقعی مانند گالیانو ضروری است. اما این مد است و محصول نهایی لباس است. ظاهر آنها در خط پایان بسیار مهم است، حداقل برای کسانی که علاقه مند به دوام تجاری هستند. آثار گالیانو بسیار عالی بودند - قدرتمند و به زیبایی در مینیمالیسم پیچیده ای که او از بار حسی سرگردان استخراج کرده بود که نشانگر هجوم او به سمت انحطاط در مجموعه هنری ماه ژانویه او بود.
به جای نشخوار فکری در مورد فراوانی انحطاط برای چندین فصل، همانطور که او تاکنون انجام داده است. با نقوش گذشته، گالیانو روند را به سمت حل شدن سرعت بخشید. در پادکست، او در مورد مسیر اجتناب ناپذیر انحطاط، از تحریک بیش از حد تا زوال در جستجوی اصالتی که هزاره ها به دنبال آن هستند، صحبت می کند. از طریق انحطاط، اقلام مادی را می توان به هسته خالص خود تقلیل داد، و این رویکرد او در اینجا بود. گرفتش؟
این همش نیست. موسیقی متن "دریاچه قو" بود. گالیانو در پادکستش هم همین‌طور بود، گرچه صرف نظر از یک یا دو عنصر، بدون Cliff Notes کلامی او نمی‌توانید سرنخی داشته باشید. (بدیهی ترین رابطه: یک کت سفید بالشی، الهام گرفته از کیف دستی امضای این برند و روی آن لباسی شبیه کلاه شنا، پوشیده شده توسط مردی به عنوان بخشی از جنگ صلیبی بی طرف گالیانو).
آنچه مجموعه واقعاً درباره آن بود: لباس‌های زیبا و پرعلاقه‌ای که رها شده از ابهام زیاد شیک پوشی، با افتخار ساختار استادانه‌شان را به رخ می‌کشیدند.
اغلب این شامل دوخت های خیاطی می شد که به عنوان یک عنصر تزئینی و یادآور مهارت برتر در ایجاد این لباس ها عمل می کرد. قسمت اعظم این ترکیب تیره بود، حتی غم انگیز، با اشاره ای به تأثیر یوهجی در سایه های محکم که با لباس های کلاسیک توید، فلانل و شاه ماهی ساخته شده بود.
تمرکز بر روی سیلوئت بود، و گالیانو روش بازسازی-بازسازی شده ای از تبدیل کت فلانل به لباس یا شلوار سواری به نیم تنه و دامن دارد.
اما در مورد امکان‌های دگرگون‌کننده عناصر خاص ساخت‌وساز نیز بود: روشی که شانه شیب‌دار یک کت نمدی سیاه رنگ کروبی شکل گنبدی مخروطی ایجاد می‌کرد. یا اینکه چگونه یک آستین با پارچه متضاد و نسبت های اغراق آمیز، بلندتر و پرتر از حد انتظار، کت ها و کت ها را از کلاسیک به مد تبدیل کرد. یا روشی که یک پارچه سمت چپ، یک تراپ آشنا را به جایی جدید برد. یک ژاکت پفی مشکی ناآشنا؟ شما بچا، با پارچه ابریشمی لحافی روی پارچه های سفید، پوشیده شده روی کت مشکی مکینتاش.
با این حال این مجموعه فقط برای یک مجموعه هوشیار نبود. برخی از ظاهرها تضادهای عمده ای را ایجاد می کردند، موتیفی که با احتیاط در زیبایی لباس، نئوپرن مشکی در جلو و توری خاکستری گلدوزی شده در پشت معرفی شده بود. نکته: سنت بی ثبات کننده بود و گالیانو با چسباندن پانل های پر جنب و جوش پر جنب و جوش حاوی فلامینگوی صورتی تند (به سمت جلو، شما پودل های آبی تند) جلوی یک لباس شاه ماهی و کت ها و کت های پشتی را چسباند. و چه چیزی سنتی تر از یک کت توید مردانه هریس است؟ فقط گالیانو آن را به یک ژاکت کوتاه و جعبه‌ای خرد کرد، پنل پشتی تزیین شده با فلامینگو با شلوار ژاکارد تنگ و چکمه‌های چرمی، و توسط مردی در دنیای عاری از جنسیت گالیانو پوشیده شد.
روحیه کلی آرامش قدرتمندی داشت، اما در آن، گالیانو طعنه می زد و گاهی لباس ها و مخاطبانش را به اوج عصبانیت می برد. مطمئناً می توان جستجوی او را برای یافتن اصالت در انحطاط خرید. هیچ کس به اندازه او در تفکرات عمیق مد ماهر نیست. یا فقط می توان هیجان پیدا کردن آن کت عالی را برای خرید در پاییز آینده و برای همیشه داشته باشد. در هر صورت، سفر گالیانو و محصول نهایی قطعا ارزش سفر را دارد.