در روزهای منتهی به نمایش مارنی، فرانچسکو ریسو و تیمش اتصالات را برای 400 نفر انجام دادند. مدل‌ها کلکسیون جدید بهاری را دریافت کردند، در حالی که مجریان و مهمانان برنامه از پارچه‌های پنبه‌ای جدید استفاده می‌کردند که با دست‌های راه راه رنگارنگ نقاشی شده بود. پیراهن کمپ صورتی و سفید من شماره 219 از 800 و شلوارم 218 از 800 بود. هر دو با یک تکه بزرگ دوخته شده بودند که روی آن نوشته شده بود Marniphernalia: Miscellaneous Handpainted Treasures. ریسو از تمرکز دیجیتالی کار در طول قرنطینه ناامید شد. او توضیح داد که ایده او «برگشت به تمرین کاری بود که انجام می‌دهیم، یعنی ساختن لباس برای مردم، یک به یک». او گفت که این روند به اندازه نتیجه نهایی برای او مهم بود.
گرایش برونگرای راه راه
اما، اوه، چه نتیجه نهایی. در تمام فصل، ما منتظر یک طراح بودیم که برای کار سخت اما ضروری برای رسیدگی به یک سال و نیم گذشته همه‌گیری و محاسبه عدالت نژادی آماده بود. چه کسی تغییراتی را که جهان در انزوای متقابل ما پشت سر گذاشته است، تصدیق کرد و به نوبه خود، روش انجام کارها را تغییر داد. امشب آن طراح ریسو بود، و چیزی که او به ذهنش رسید کمتر یک نمایش باند بود تا اینکه یک مد اتفاق بیفتد.
همکاران او بسیار بودند: Dev Hynes مسئولیت موسیقی را بر عهده داشت، شاعر Mykki Blanco اجرای کلامی را انجام داد، و خواننده Zsela توسط یک گروه کر با صدای آسمانی به او پیوست. در یادداشت های برنامه، بابک رادبوی، که به خاطر کارش با تلفر کلمنس شناخته شده است، کارگردانی خلاقانه ای را به اشتراک گذاشت. بازیگران دارای تنوع نژادی، شامل بودن بدن و سیالیت جنسیتی بودند که در نیویورک تلفار به یک امر عادی تبدیل شده است. یکی از همکاران در راه خروج از در گفت: "بالاخره، میلان از خواب بیدار شد."
لباس پوشیدن تماشاگران در مفهوم اصلی بود. با همسو کردن ما با مدل‌ها، به نکته مهمی که ریسو دریافته است کمک کرد که دیگران در اینجا به آن توجه نکرده‌اند: اینکه اصالت در سال 2021 مهم‌تر از آرزو است. و اگر اینطور نباشد، قطعاً طنین‌اندازی بیشتری دارد. دو نقوش اصلی مجموعه بهار راه راه و گل مروارید بودند. «راه راه ها به شدت با جهت مرتبط هستند، جایی که گل های مروارید شروع و انعطاف پذیری جدید هستند. آنها مفاهیم پیش پا افتاده ای هستند. اما در پالت آبی و زرد، آنها خسته کننده نبودند.
مدل‌ها با حرکت در آرایش مارپیچ صندلی قبل از معکوس کردن دایره در یک صحنه مرکزی، لباس‌های شیک و شیک با راه راه‌های راگبی گرافیکی، بلیزرهای رنگی، پانچوهای راه راه برتون، کتانی‌های آسان بافته شده، و ژاکت‌های پشمی و شال‌های پشمالو پوشیدند، که یکی از آنها مدل‌سازی شده بود. خود ریسو: لباس های روزمره با احساس دست. و سپس گلهای مروارید آمدند که عجیب‌تر به نظر می‌رسیدند: ساده‌دوزی‌شده روی شکل‌های مارنی امضا شده، intarsia'd روی بافتنی‌های trompe l'oeil، و در ظاهر نهایی خیره‌کننده، با دست روی یک لباس تی‌شرت تا زمین نقاشی شده‌اند.
ریسو گفت: "من مدام به ورزش فکر می کردم، نه به این دلیل که مجموعه در جزئیات خود به ورزش اشاره دارد، بلکه به دلیل نحوه عملکرد تیم ها - آن اتحادیه." «در پایان روز، مربی ما کیست؟ این ضربان قلب ماست، همه را همگام می‌کند.»
در حالی که مدل‌ها در فینال دور جمعیت حلقه زدند و Szela آهنگ اصلی تکان دهنده Dev Hynes "Guide You Home" را خواند، تماشاگران با تشویق شدید تماشاگران شروع به تشویق کردند. مدتی ادامه داشت. ریسو به دیداری که منتظرش بود رسید. و ما هم همینطور.
آلسیو کوستانتینو @askmeaboutdogs