توسط مایا سینگر
درست مانند فصل گذشته، J.Crew انتخاب کرد تا مجموعه جدید خود را روی «افراد واقعی»، کسانی که دوستان دیرینه این برند بودند، نشان دهد. (نکته جانبی: آیا مدل‌های حرفه‌ای واقعی نیستند؟ اگر آنها را نیش بزنید، خونریزی نمی‌کنند؟) و موضوع «دوستان قدیمی» در لباس‌ها ادامه یافت: همانطور که Somsack Sikhounmuong، رئیس لباس‌های زنانه برند، در ارائه J.Crew اذعان کرد. امروز او و تیمش در این فصل بایگانی کرده بودند. نتیجه خوشحال کننده این بود که ظاهر کلاسیک J.Crew مانند پیراهن راگبی و ژاکت رول نک پس از بازنشستگی طولانی بازگردانده شد. مردم - واقعی - که در دهه 90 در آن قطعات زندگی می کردند بسیار خوشحال خواهند شد.
منگنه‌های J.Crew قدیمی‌تر قدیمی‌تر در اینجا نیز به شکلی دلپذیر به‌روز شده بودند. خاکی‌ها به‌عنوان شلوارهای کامو شلوار یا محموله‌های زیتونی اصلاح شدند. پیراهن به رنگ سفید یا راه راه های غواصی شکل های بلوز جدیدی پیدا کرد. کت بلیزر دوباره خیاطی ضعیف تری داشت.
اثر کلی این بود که مقداری از آن تردی مقدماتی J.Crew را از بین ببریم و آن را با ظاهری ناتوان تر جایگزین کنیم. با این حال، اگر آماده‌سازی کمتر می‌شد، علامت تجاری برند کاملاً دست‌نخورده بود: ژاکت‌های شاد Fair Isle، دامن‌های پارچه‌ای ساتن و پارچه‌ای توری، و انبوهی از رنگ‌های پررنگ و پاستلی باعث می‌شد این گردش به‌طور مشخصی شاداب باشد. (در عین حال، تکه‌ها و نقوش قلب و ستاره، لحن را خیلی کم به بُعد تیو می‌بردند.)
یکی در اینجا یک جریان پنهانی از اضطراب را گرفت - هیچ ربطی به رویدادهای اخباری که این حال و هوا را در برنامه های دیگر ایجاد کرده است، ندارد، بلکه بیشتر به یک بحران هویت خاص به J.Crew مربوط می شود. این مجموعه سعی می‌کرد چیزهای زیادی باشد- عرضه‌کننده‌ای برای کاموی‌های کم‌تنه، منبعی برای دامن‌های شب پلیسه‌دار باروک، خانه‌ای برای آرایش‌های تاکسیدو و غیره. مشتری J.Crew از این برند چه می خواهد؟ پاسخ را احتمالاً می‌توان در یک نگاه نمادین یافت: یک جفت کامو که با دکمه‌ای راه راه و بلند به رنگ آبی کم‌رنگ پوشیده شده بود و یکی از بلیزرهای جدید دراپی با مخمل نیلی. آن لباس کیفیت، بله، یک دوست قدیمی را داشت - دوستی که هنوز دوست دارید آن را ببینید زیرا آنها هنوز چیز جدیدی برای گفتن دارند.