لندن، 10 ژانویه 2016
توسط نیک رمسن
Moschino جرمی اسکات قطبی است، اما غیرقابل انکار سرگرم کننده است. شوخ طبعی او پاپ تر، حواس پرت تر، شیرین تر از فرانکو است، اما این یک نکته منفی نیست: اسکات طراح است که چشم گاو نرفته به مشغله های معاصر نگاه می کند. هر چیزی را که او نشان می دهد می تواند تقریباً بدون تردید اسنپ چت یا اینستاگرام شود. مجموعه‌ای که او امشب در یک محیط کلیسای مایفر رونمایی کرد، مثل همیشه زنده بود، با این حال، به لطف مشارکت هنرمندان بریتانیایی گیلبرت و جورج، زیرکی آشکار بود.
اسکات گفت: "من می خواستم لباس های فوق اشباع بسازم، بنابراین با آنها چای می خوردم." و در حالی که داشتم ایده‌هایم را برای این مجموعه به آنها می‌گفتم، آنها گفتند: "چرا از آرشیو ما نمی‌گیرید؟" بنابراین از صلیب‌ها تا سر تا شعارها [که تقریباً در همه چیز به سرعت و خشمگین ظاهر می‌شد] وجود داشت. خیلی چیزهای شگفت انگیزی که توانستم در آن بگنجانم.» بدیهی است که گرافیک غنی از رنگ G&G یک سونامی رنگی دیگر را در مغز همیشه تخیلی اسکات تسریع کرده بود - مجموعه پاییز او رنگین کمانی بود از نئون های مهیج و غمگین، تا لاله های گوش و قاب های فلورسنت. (محیط کلیسای کوچک لایم لایت را به یاد می آورد، یک کلوپ شبانه دهه 90 در منهتن که در یک کلیسا نیز قرار داشت، و برخی از ساکنان آن اسکات لباس می پوشیدند.) جین دارای رنگ اسپری بود، با چین ها و درزهای چسبانده شده روی آن (فکر کنید ترومپ l) 'oeil که توسط بچه های باشگاهی دهه نود پوشیده می شود). چکمه‌های عالی به سبک دکتر مارتنز، که برش‌هایی از آنها به عنوان دعوت‌کننده نمایش عمل می‌کردند، همان گرافیتی را دریافت کردند. راه راه های دانشگاهی نیز در اوایل کار می شد، چه به صورت روسری یا به شکل پیراهن، که عنصری عجیب و غریب را به ارمغان می آورد.
به نوعی - و این با توجه به ظالمانه بودن اسکات نسبی است - یک خط خونی اساسی در لباس ها وجود داشت. او گفت: «بسیاری از اشکال بسیار ساده هستند و من کلاژهای زیادی انجام دادم. «تقریباً مانند لباس‌هایی که در کنار هم قرار گرفته‌اند—مانند ژاکت بافتنی با آستین‌های MA-1». کلاژ را می‌توان به گیلبرت و جورج نیز نسبت داد: جوردان دان - که به عنوان بخشی از مسابقات پیش از پاییز زنان موسکینو که همزمان نمایش داده شد راه می‌رفت - یک ژاکت هوانوردی کلاهدار با پانل بافتنی در قسمت پشت و آستین‌های مهر شده با شعار به تن داشت. (در جای دیگر، یکی از نمونه های قابل توجه آن SPUNK بود که در کنار شلوار جین قرار داشت). لاکی بلو اسمیت نمایش را با درخشش های لیزا فرانک باز و بسته کرد، اما سیلوئت و بسیاری از قطعات دیگر صریح بودند: یک کت و شلوار در جلو و یک سنگر برای دور کردن آن.
اسکات با در دست داشتن ننه گیلاس، نومی راپاس، لاکی، جوردان و حتی تابو از Black Eyed Peas، معمولاً کمی شهرت و لامپ های فلش را برای مجموعه های کم حاشیه لندن به ارمغان آورد: مردان. و دوست داشته باشید یا نخواهید، این بخش بزرگی از بسته بندی او است، نوعی مدیریت سطحی پاپ، و ولخرجی به خاطر سرگرمی. با پایان یافتن فینال، ریمیکس میشل گوبرت از «مثل یک دعا» اثر مدونا با صدای بلند به صدا درآمد - و در صف، «همه باید به تنهایی بایستند»، نمی‌توانی از پوزخند خودداری کنی. اسکات مطمئناً یک گرگ تنها است، اما خاصیت مغناطیسی او به این معنی است که او همیشه یک گله در کنار خود خواهد داشت.