نوشته سامانتا کونتی
معلوم نبود طراح رودولفو پاگلیالونگا در مجموعه‌ای که مملو از جداکننده‌های چرمی و کمربندها و بند‌های سبک نظامی روی لباس‌های بیرونی و خیاطی بود، چه می‌خواست بگوید. اینکه مردان مشتاق حبس شدن هستند یا برای یک روال صبحگاهی که شامل خم شدن برای پیاده روی - یا راهپیمایی - به سمت محل کار است؟ این طراح دقیقاً به خاطر عشق به کارهای عملی مشهور نیست: مجموعه بهاری او پر از شورت و شلوارهای چرمی بود که تا نیمه ساق پا متوقف می شد.
در این فصل، او چند سیلوئت جدید اضافه کرد، از جمله کمربندهایی که دور کمر می چرخید و به صورت مورب روی سینه بر روی ژاکت ها، کت های بلند و یک لباس سرهمی خاکستری می رفت. او از چرم تاپ‌های تن پوش، برخی با زیپ‌های محکم و برخی دیگر بدون آستین استفاده می‌کرد.
مدل‌ها اکسسوری‌های چرمی بزرگ و کوچک داشتند، و گاهی اوقات به شدت با لباس‌ها همخوانی نداشتند: یک کت سبک نظامی همراه با کیت دوپ یا یک کیف کوچک روی یک زنجیر.
در میان چند قطعه پوشیدنی بیشتر یک کت دو سینه با یقه خز جداشدنی بود. مجموعه‌ای از ژاکت‌های بافتنی آجدار یا وافل ضخیم، برخی با تکه‌های چرمی، و کت مشکی که نمایش را بسته بود.
حداکثر، این مجموعه چند قطعه کلاسیک را ارائه می‌کرد که شایسته یک خرده‌فروش بزرگ است، اما در کل با نیازهای کمد لباس روزانه مشتریان طراح رده بالا سازگاری نداشت.