توسط مایلز سوشا
آیا نمایش مجموعه های زنانه و مردانه در یک باند منطقی است؟ تعداد فزاینده‌ای از طراحان اینجا در میلان «بله» می‌گویند، از جمله میوچیا پرادا، که انگیزه‌اش را این‌طور توضیح داد: «هنگامی که روی مجموعه‌های مردانه کار می‌کنم، من همیشه علاقه‌مندم و بسیار لذت می‌برم که روش‌های مختلف واکنش مردان و زنان به آنها را بررسی کنم. همان ایده با آزادی کامل.»
بنابراین، شاید تمام صحبت‌ها و دست نوشته‌ها درباره نمایش‌های باند فرودگاهی که به مصرف‌کننده می‌روند، فریبکاری باشد. بیایید آن را برای coed بشنویم!
پرادا مطمئناً با این نمایش استثنایی، یکی از بهترین لباس‌های مردانه او در سال‌های اخیر، یک مورد قدرتمند ساخته است. در نهایت برخی از مدهای لبه صندلی شما و مجموعه ای که نه تنها متنوع بود، بلکه با کشش احساسی قوی خود تفکر برانگیز و فریبنده بود.
این مردان و زنان مغرور با کلاه ملوانی، کت های خوش دوخت و کت و شلوارهای یکنواخت، یقه ها و مقنعه های جدا، کج و آویزان چه کسانی بودند؟ چه نوع طوفان ها یا مصیبت هایی را پشت سر گذاشتند؟
پرادا در پشت صحنه گفت که در مورد گستره وسیعی از تاریخ تأمل کرده است: نه پیروزی های فرهنگی، بلکه «دوره های بد و دشوار» که غلبه بر آنها به قهرمانی و اشتیاق نیاز دارد. او همچنین به "آنچه اکنون در حال رخ دادن است" فکر کرد، با اشاره به جنگ‌ها، خشونت‌ها و ناآرامی‌هایی که میلیون‌ها نفر را ویران یا آواره می‌کنند. او گفت که نمایش او محصول "آمیختن، به شیوه ای معاصر، همه آن برداشت ها و یافتن راهی برای ساخت آن در حال حاضر" بود.
او با کریستف شیمین، هنرمند فرانسوی کم‌شناخته‌ای که نقاشی‌های تمثیلی او – که روی پیراهن‌های اردوگاه دهه پنجاه برای او می‌پاشید، لباس‌های عاشقانه برای او – به پرسش و ریمیکس تاریخ پرداخته بود، همکاری کرد. به عنوان مثال، یکی با مداد آبی، با عنوان "مهم"، به شهرت می پردازد، از هرکول، زیگموند فروید که چوبی در دست دارد، نینا سیمون با دستکش بوکس و چه گوارا که اسکار در دست دارد.
این تصاویر لایه‌ای متراکم در انبوهی از شکل‌ها، ترکیب‌ها و جزئیات جدید که از طریق مجموعه‌ای چند لایه از تخته خرده چوب ساخته شده بود تا یک تئاتر یا میدان عمومی را تداعی کند، بازتاب یافت. این مردان در لباس‌های نیروی دریایی، از کت‌های کوچک و کمری گرفته تا شنل‌های دراماتیک و کت‌های افسری خوش‌تیپ می‌پوشیدند. یقه‌ها و مقنعه‌ها - در پارچه‌های پیراهن، چرم سفت یا جین با آستر - شبیه مدل 2016 تیپ‌های خز قدیمی پرادا هستند.
همانطور که نمایش پیش می رفت، لباس ها تزئینات فولکلور و لمس های خانگی مانند تکه های آرنج دستباف یا برش خورده را به خود اختصاص دادند. در بیشتر موارد، پرادا از مواد محکم و ساده استفاده می‌کرد: چرم برای پیراهن‌های پاپاور و شلوارهای شلوار. جین برای کت‌ها یا شنل‌های باریک، و پشم‌های چهارخانه برای کت‌های خوش‌پوش و مبهم دهه هفتادی. شلوارها به طور یکنواخت بریده شده بودند و گاهی اوقات به آن روش عمدی پرادا ناجور بودند.
گروه‌های زنانه از نزدیک جذابیت ملوانی بی‌طرف و بادگیر را منعکس می‌کردند، با کفش‌های پاشنه بلند و جوراب شلواری طرح‌دار. مجموعه‌ای از لباس‌های ساتن و مخملی با روکش‌های زیبا با هوای Forties وجود داشت - تأثیر آن دهه که در فصل قبل از پاییز شتاب بیشتری گرفت - همه به جز پشت بازشان محجوب بودند.
پرادا در پشت صحنه در پاسخ به این سوال که آیا قصد دارد لحن غم انگیز نمایش را داشته باشد، با رویکرد تکرار نشدنی خود نسبت به مد پاسخ داد: روشنفکرانه و در عین حال بیهوده. او پاسخ داد: «عملاً جدی و عمیقاً انسانی. «تلاش برای درک مشکلات بشر و آنچه باید با آن روبرو شویم و باید انجام دهیم. اما در عین حال، امیدوارم که آن را خوب کنم."