میلان، 18 ژانویه 2016
توسط تیزیانا کاردینی
آنتونیو ماراس یک داستان نویس با استعداد است. او احتمالاً یک کارگردان فیلم یا طراح صحنه خوب خواهد بود - او در اشکال مختلف بیان هنری به خوبی تبحر دارد. او آزادانه در استراتوسفر خلاق پرسه می زند، اما همیشه به ساردینیا، محل تولد و منبع دائمی بازسازی خود بازمی گردد. سفر پاییز ماراس مسیری عجیب و غریب به تگزاس را طی کرد - مقصدی که به نظر میرسد در این فصل برای تعداد کمی از طراحان روی نقشه وجود دارد. با این حال، تگزاس ماراس از انواع پیچیده الهام گرفته از ریچارد پرینس نبود. این تگزاس در نسخه پر سر و صدا و ایتالیایی اش بود: یعنی وسترن های اسپاگتی سرجیو لئونه در دهه 70 که مضحک، پر سر و صدا و تقریباً کارتونی بود – اما آنقدر باورپذیر که چندین بار از کوئنتین تارانتینو الهام گرفت. ماراس متوجه شد که تعداد زیادی از آن فیلمهای بیمزه در دهکدهای متروک در روستایی دورافتاده ساردینیا فیلمبرداری شدهاند.
این الهام باعث شد که طراح یک مجموعه روستایی را برای نمایش خود به نمایش بگذارد، آنقدر واقع بینانه که مملو از عدل های واقعی یونجه به عنوان صندلی برای تماشاگران بود. این نمایش همچنین یک اجرای موزیکال توسط یک باند خوش قیافه از گاوچران جوان را به نمایش گذاشت که با رها شدن وحشیانه می رقصیدند و می خواندند. من همیشه به سمت آزادی فضاهای باز و بی پایان کشیده شده ام. ماراس میگوید که از یک جزیره میآید، حس دورافتادگی میتواند گاهی تأثیرگذار باشد. من همیشه میخواستم تا آنجا که ممکن است دستم را دراز کنم، در آرزوی شکستن موانع و محدودیتها، حداقل با تخیلاتم، و گشودن به چیزهایی که ناشناخته و متفاوت هستند.» مجموعه او منعکس کننده این روحیه آزاد بود و جنسیت ها و فرهنگ ها را در بر می گرفت. میزانسن گروهی از شخصیتهای جذاب داشت: راهزنان ساردینی در لباسهای اسکاتلندی. عشایر روستایی از چمنزارها در ژاکت های توئید خشن. مسافرانی با کاپوت و خز، با لایههایی از ژاکتهای استتار. ماجراجویان با لباس های نخی سنگین و روغنی. تزیینات در همه جا پراکنده شده بود، و حال و هوای زنانه را به رژه لباسهای بلند زیبا از مجموعه زنانه Pre-Fall میافزاید. آنها را با خز می پوشیدند تا حسی از هوس سلطنتی داشته باشند. اثر کلی سرگرم کننده، نشاط آور و در عین حال مرزی با چیزهای عجیب و غریب بود. با این حال، سرگرمی خوبی بود، و مجموعه هرگز از کنترل خارج نشد.