پاریس، 21 ژانویه 2016
توسط الکساندر فیوری
در هر فصل، ظاهراً ده ها یا بیشتر از مجموعه های Issey Miyake وجود دارد که ما، مطبوعات، نمی توانیم آنها را ببینیم. آنها تأثیرات اغلب مبهم خط اصلی را به ویرایش های دلپذیر تقطیر می کنند. آنها بسیاری از چین‌ها را انجام می‌دهند، که اغلب به خاطر آنها بسیار شناخته شده هستند و اغلب فروشگاه‌هایشان را پر می‌کنند.
ممکن است یک گاو پول نقد باشد، اما مشکل چیزی که در همه جا حاضر است مانند چین های دلپذیر میاک - و صادقانه بگویم، چیزی که اغلب و به راحتی توسط طراحان دیگر به آن اشاره می شود - این است که شما خسته می شوید. به عنوان یک طراح و به عنوان یک ناظر. بنابراین، چگونه بدون بیگانگی آزمایش کنیم؟ چگونه بدون از دست دادن هویت خود چیز جدیدی ارائه دهیم؟ این موضوعی است که طراح لباس مردانه ایسی میاکه، یوسوکه تاکاهاشی، هر فصل با آن مقابله می کند.
به طور کلی، تاکاهاشی از پلیسه زدن پرهیز می کند - که تصمیم عاقلانه ای است. درعوض، او مجموعه‌های لباس مردانه خانه را در فناوری پارچه و حس راحتی پیدا کرد - اخلاق چین‌ها، بدون تا کردن. برای پاییز، او نمایش را Neonomad نامید، خوشه‌ای از چمن‌های زمین‌های زیرزمینی در اطراف باند فرودگاه که تفاوت‌های ظریفی از بیگانه را ارائه می‌دهد. احساس کمی وسترن اسپاگتی داشت، به خصوص در برابر معماری بتنی کاخ توکیو، یک مرکز مدنی فرانسوی با نامی الهام گرفته از ژاپن. در حال حاضر برای سفر چگونه است؟
خود لباس‌ها از فرهنگ‌های متفاوت الهام گرفته شده‌اند - آن کلیشه‌ای مد قدیمی از نمایش‌های غول‌پیکری که در آن لباس‌های بافتنی مغولی، اسب‌سواری، چند لباس و دامن برای مردان، و شلوارهای ساروئل، کوتاه‌نویسی بصری برای چیزهای عجیب و غریب ترکیب می‌شود. بیت «نئو» در فناوری پوشاک فوق‌الذکر، در بافتنی‌های موی اسب حبابی تاکاهاشی یا پارچه‌هایی که به‌عنوان بدون چروک، تثبیت‌کننده فرم، کاربردی، سبک وزن، قابل شستشو، غیر آهنی توصیف می‌شوند، به چشم می‌خورد. همه چیزهایی که یک زندگی مشایی مدرن ممکن است از لباس بخواهد - بیماری های سفر معاصر که در یک لحظه حل می شوند.
مطمئن نیستم که این به بهترین وجه با ژاکاردهای ژاکارد نعل اسبی (بیشتر فیلم های وسترن) که گرافیک آنها شبیه به افراط در ذائقه اتوره سوتساس یا کمد بازیگران سریال کمد کمدی نوجوان دهه 80 Saved by the Bell است، خلاصه شود، بسته به پیچیدگی چشم. من با دومی نشستم. شورت‌های چرخه‌ای سریع‌تر در بافتنی‌های کوتاه نیز یک حرکت عجیب بودند (برای پاییز، کسی؟). اما تصاویر ترموکرومیک خیره کننده کنجی هیراساوا، عکاس، که به طور جسورانه روی لباس های تاکاهاشی چاپ شده بود، نه تنها یک هیجان روان گردان، بلکه حسی از انسان زنده در زیر آن را به آن ها داد. جسمانی آنها، مطمئنا، بلکه نیازهای آنها، از طریق پارچه. که در قلب جذابیت های عجیب این مجموعه قرار داشت.