نمی توان تأثیری را که امانوئل ماکرون، رئیس جمهور تازه منتخب فرانسه بر مجموعه های طراحان - و روحیه - با افزایش غرور و انتظارات زیادی از مردی که بسیاری آن را ناجی فرانسه می دانند - و اتحادیه اروپا داشته است، انکار کرد. من به فرانسوی بودنم افتخار می کنم. به پاریس خوش آمدید.» اولیویه روستینگ، که قبل از نمایش پر زرق و برق ماکرون که ترکیبی از آمریکاییانا و فرانکوفیلیا بود، در پشت صحنه درباره ماکرون غوغا می کرد.
بالمین با اشاره به چرخش های باروک خود، و کت های چرمی حاشیه دار و میخ دار، از عشق خود به آمریکا و امیدواری اش برای یافتن مکرون خودش صحبت کرد. روستینگ گفت که غرور ملی و سیاست را کنار بگذاریم، این مجموعه همچنین به این موضوع می‌پردازد که او می‌خواهد هر روز چه لباسی بپوشد، نه لباسی برای مرد ایده‌آل بالمین.
برای شوخ طبعی، او پاپیون باند فرودگاه خود را با یک ژاکت بافتنی برتون با رنگ V عمیق پوشید، و بسیاری از آن لوازم اصلی مد فرانسوی را در ترکیب معمولی جازی خود به کار برد. ژاکت‌ها از شماره‌های جعبه‌ای با زنجیر درشت گرفته تا چرمی مشکی با ناودانی براق، کریستال‌ها یا درخشش‌های دیگر، تا مدل‌های کابویی با حاشیه‌های بلند و براق متغیر بودند.
چرخش‌های سفید با الهام از فضای داخلی باروک کاخ‌های بزرگ فرانسه، روی ژاکت‌های پشمی بلند، ژاکت‌های چرمی و لباس‌های زنانه و مینی‌های زنانه می‌چرخند، در حالی که راه‌راه‌های برتون روی کت‌ها و تاپ‌های بافتنی بلند با یقه‌های V عمیق می‌چرخند. سایر ژاکت‌ها نسخه‌ای از پرچم آمریکا را به رنگ سیاه و سفید به نمایش می‌گذاشتند، در حالی که فیلم کلاسیک دهه‌ی شصت سرژ گینزبورگ به نام «بانی و کلاید» از بلندگوها بلند می‌شد.
طنز زیادی - و چیزهای زیادی برای دوست داشتن - در این مجموعه وجود داشت که انرژی ملموس کشوری را که بار دیگر در حال و هوای خوبی است تابش می کرد.