توسط Jean E. Palmieri و Alex Badia
"بلید رانر" سه شنبه شب در زیر پل منهتن با حسن نیت راف سیمونز زنده شد.
طراح نسخه خود را از این فیلم نمادین با تصاحب کوچه ای در محله چینی ها خلق کرد، که با بوی طاقت فرسای ماهی که در هوا می پیچید و صدای بی حس کننده ی متروها در بالای سرش، کامل شد.
سیمونز به همکاری طولانی مدت خود با گرافیست بریتانیایی پیتر ساویل ادامه داد که گفت طراح هنگام آماده شدن برای نمایش درخواست دسترسی به آرشیو خود را داشته است. سیمونز از کاورهای آلبوم قدیمی Joy Division و New Order به عنوان جزئیات گرافیکی هم در مجموعه و هم روی چندین لباس از جمله سویشرت‌های برش‌شده و Ts گرافیکی استفاده کرد.
ظاهر ابتدایی - یک کت لاستیکی مشکی شلخته با چکمه‌های بارانی مناسب، کلاه باغبانی و چتر شفاف با درخشش در تاریکی - لحن مجموعه سینمایی را رقم زد.
سایمونز گفت: «خیلی چیزها بودند که به روزهای اولیه من برمی‌گردند - چرا شروع کردیم به انجام کارهایی که انجام می‌دادیم. ارجاعات قوی موسیقی از گذشته [در کنار هم] و خارج از زمینه وجود داشت. درباره فیلم‌ها بود، «بلید رانر»، درباره فرهنگ‌هایی که در کنار هم قرار می‌گیرند، فرهنگ آسیایی، فرهنگ‌های غرب. بیشتر یک نگرش پانک موج نو وجود داشت.»
بارانی‌های بلند در انواع چهارخانه‌های انگلیسی، کت‌های بارانی کوتاه‌تر - گاهی اوقات به عقب پوشیده می‌شوند - و سنگرهای بدون آستین بخش عمده‌ای از این مجموعه را نشان می‌دهند که برای هوای زمستانی مناسب‌تر از روزهای خنک بهاری به نظر می‌رسند.
تعدادی از محبوب‌های Simons نیز ظاهر شدند، از جمله ژاکت‌های سایز بزرگ با یقه V با لبه‌های پریشان که روی شانه‌ها طراحی شده بود و کت و شلوارهای دوخته شده فوق‌العاده باکسی در مدل‌های تک و دو سینه شدید که روی شلوارهای گشاد گشاد می‌پوشیدند.
سیمونز همچنین در استفاده از لایه‌بندی خلاقیت داشت و از تاباردهای کشیده، تی‌شرت‌های جلد آلبوم بریده‌شده و سارافون‌های سبک وزن به جای شلوار استفاده می‌کرد که نگرش بسیار جوان پسندانه داشت و خودتان آن را انجام دهید.
با این تلاش محکم و تولید و صحنه به یاد ماندنی‌اش، Simons موفق شد بار دیگر به تنهایی جایگاه هفته مد نیویورک: مردانه را بالا ببرد.