توسط لوک لیچ
در این فصل، برند میراث موتورسواری بلستاف با هماهنگ کردن موضوع و ارائه مجموعه‌های لباس مردانه توچال و پیش از بهار، به اجماع گسترده‌تری در زمینه مد دست یافت. با این حال، مراقب بود که استقلال نویسندگی دو رئیس طراحی خاص جنسیت خود را حفظ کند. آن‌طور که فرد دیهر از لباس‌های مردانه می‌گوید، این مضمون با مستند Ony Any Sunday در سال 1971 شروع می‌شود که استیو مک‌کوئین را به نمایش می‌گذاشت. و همچنین در حال بررسی اتفاقاتی بود که در انگلستان در فرهنگ سواری و موتورسیکلت در آن زمان رخ می داد. و این در مورد سفارشی‌سازی بود: بسیاری از سوارکاران ستاره‌ها، راه‌راه‌ها و ژاکت‌های خود را سفارشی می‌کردند.»
این موضوعی امن برای بلستاف بود - بالاخره مک‌کوئین یکی از شناخته‌شده‌ترین قهرمانان آن بود و در هر یکشنبه همه چیز درباره فرهنگ موتورسیکلت است - اما زاویه سفارشی‌سازی به هر طراح اتاق اجازه می‌دهد تا تمایلات خلاقانه‌اش را بیان کند و در عین حال در سطح وسیعی بماند. هم ترازی. پس بیایید دنده‌ها را تغییر دهیم و به سمت طراح لباس زنانه دلفین نینوس برویم: «البته در لباس‌ها الهام‌بخش موتور وجود دارد: این ما هستیم. اما یک چیز کمی کمتر درجه اول و تحت اللفظی وجود دارد. من کار کرده ام تا کمی نرمی در آن بیاورم.»
لباس‌های برجسته زنانه شامل جیر نرم و روان پرفکتوس به رنگ سبز و خرمایی، چند جین عالی با میوه‌های ستاره‌دار آن تم سفارشی‌سازی، و لباس‌ها و پیراهن‌های حاشیه‌دار اردوگاه حیوانات بود. لباس‌های مردانه سخت‌تر بودند، اما نه کمتر پیچیده‌تر بودند: در اینجا حرکات مورد انتظار شامل کت‌های اندرو با تکه‌های چرمی بسیار زیبا، شلوارهای چرمی موتوری، و لباس‌های سرپوشیده بود. پارک‌های کامو میلرین با جزئیات دوخت الماسی خانه کمتر آشکار بودند اما کمتر دوست‌داشتنی نبودند.
فرد دلفین گفت: "ما یک دفتر مشترک داریم و همیشه صحبت می کنیم." در اینجا هماهنگی وجود دارد، اما هر سوارکار مسیر خود را انتخاب می کند.