De ûntwerper stimpele maatjassen mei de luridige grafiken fan rock T-shirts.
Raf Simons fûn in tûke manier om klassike garderobe-items de ûnrêstige, subversive enerzjy fan jeugd te jaan: troch swarte jassen te stempelen en wite shirts te borduerjen mei de luridige, goth-kleurige grafiken fan rock-T-shirts.
It wie as waard in âlde sieradenwinkel yn Antwerpen oernommen troch de koele bern, dy't ek supersize gestreepte shirts, vintage-looking ski sweaters en trenchcoats, wylst se de âlde skoalle etiketten genaaid op 'e mouwen, of op 'e fisknet hals, lieten fan harren outfits.
De Belgyske ûntwerper wreide koartlyn syn hantekeninglabel út nei frouljuswearden, hoewol manlike en froulike modellen droegen strakke sekjurken en útwaaiende jassen oan.
Rein-slicked hier, swiere swarte skuon en earmbannen foarme as skelethannen wiene in sombere folie foar swiete aksintkleuren lykas poppeblau en bleekgiel.
Der wie in flaubyt fan Miuccia Prada nei alle kreas, heal plissearre rokken. Simons is ek de ko-kreatyf direkteur fan it Milaan moadehûs dat har namme draacht, en har man, Prada-haadbestjoerder Patrizio Bertelli, bywenne de show yn 'e sierlike, haadseal fan it Palais de Brongniart.
Fellow-ûntwerpers Demna Gvasalia; Pieter Mulier en de Proenza Schouler-jonges, Jack McCollough en Lazaro Hernandez, namen ek Simons' ferfine en saakkundige maatwurk, en mear wulpse en eksperimintele foarmen yn, ynklusyf oversize bomberjassen yn wetterige blomprinten.
De backstage wie sletten fanwegen coronavirus, dat Simons stjoerde in koarte list mei artysten en wat sitaten oer jeugd. De iene dy't it meast geskikt like, sjoen alle royale proporsjes: "Op in dei sil dit bern grutter wurde."