«Աչքերս շրջելով դեպի անցյալը, ես հետ եմ քայլում դեպի ապագա»: Յոհջի Յամամոտոն ասել է, որ Սյուզի Մենկեսին մոտ մեկ տասնամյակ առաջ և դրանից հետո (գումարած շատ ավելի վաղ) այս մեծ դիզայների ուղին մշտական է եղել: Հիմա, սակայն, թվում է, թե կոնկրետ պահ է նրա որոնումներում:
Յամամոտոն չի փոխվում, բայց նրան շրջապատող աշխարհը փոխվում է: Նրա ֆիրմային թափառաշրջիկ առնական զրահի այս վերջին տարբերակը թվում էր ոչ միայն սովորականի պես բանաստեղծական, այլ նաև ավելի ընդգծված հավատարիմ այս պահին.
Համատեքստ ասելով ես նկատի չունեմ տեսահոլովակը կամ լուքբուքը, որոնք երկուսն էլ գեղեցիկ են նկարահանվել, սակայն չեն կարող փոխարինել Յոհջի շոուին (չնայած շատ լավ էր չտառապել կրկեսի այդ սարսափելի հին աթոռների վրա, որոնք նա օգտագործում է): Ավելի լայն համատեքստը, որը հանկարծակի համընկնում է նրա աշխատանքի հիմքում ընկած մթության հետ:
Այդ տեսահոլովակում մենք լսում ենք Յոջիի բլյուզմենի նման մռնչացող բառերը և, ինչպես ծխախոտի սուլոցը քթով շնչելու հետևանքով, նույնպես նվագում է հարմոնիկա:
Այս տրամադրված երաժշտությունը (գումարած It's Only Yesterday-ի նոր տարբերակը, երգ, որը հնչել է նրա 2019 թվականի գարնանային շոուի ժամանակ, որը նաև իր բառերը ներառել է հագուստի վրա) ցնցող սաունդթրեք է խճճված դասավորված ազատ զգեստների երթի համար. զգեստներ՝ աչքերի նման ամրացումներով կամ Yohji-ի հուշանվերային տպագրությամբ և տեքստիլ վերարկուների խառնուրդով:
Դուք կարող եք տեսնել ֆիլմի երկարատև ուղղությամբ Յամամոտո-ի անցյալի շատ պահերի առաջարկները, մի պատ, որը բազմիցս ներկվել է մինչև եղանակային պայմանները: Վերջում, ինչպես սովորական շոուի ժամանակ, մենք տեսանք մարդուն, որը պաշտպանված էր ուշադրության կենտրոնում իր ծեծված ֆետրե գլխարկով:
Yohji Yamamoto տղամարդկանց հագուստ աշուն/ձմեռ 2020 Փարիզ
Այս անգամ նա կրել է բաճկոն, որի մեջքին ասեղնագործված է եղել Fragile գրությունը։ Ուժեղ էլ.