Herbergið iðaði af góðum titringi þegar Etro-fjölskylda og vinir gengu við hlið fagmannlegra fyrirsæta, allar klæddar til að heilla sig einar. Veronica Etro gladdi þá af fremstu röð - eiginmaður hennar Alessandro Frigerio var í þættinum, eins og tveir systkinabörn hennar, Swann og Gerolamo Etro - á meðan göngufólkið sló í gegn þegar þeir gengu fram hjá hvor öðrum og reyndu að hlæja ekki. Einn hljóp meira að segja niður flugbrautina með hundinn sinn.
Það var - hver annar - hugmynd Kean Etro. Hann bauð listamönnum, arkitektum, skáldum, húðflúrsérfræðingi, klassískum dansara og saxófónleikara inn í heiminn sinn og bað þá að velja verk sem þeir elskuðu úr þessu afslappaða safni sem bar hippa-slóð yfir sig. „Þetta er vinasamkoma,“ sagði hann fyrir sýninguna. „Við vildum sýna þeim ófullkomleika þeirra og við vildum að þeim liði vel í því sem þeir klæddust.
Sjáðu eitt af afslappaðasta sérsniðna fatasöfnunum sem þessi borg hefur séð í nokkurn tíma og hressandi móteitur við rapparann og íþróttainnblásna götustílinn sem flæddi yfir verslunargólf um allan heim. Etro sendi skilaboðin í gegnum símskeyti að sérsniðið þurfi ekki að þýða hneppt og að jakkaföt geti verið eins þægileg og náttföt - og lítur samt vel út.
Fyrirsætur — sumar þeirra berfættar, aðrar í sandölum — klæddust jakkafötum með jakkafötum, ermum og upprúlluðum buxum; víðar gallabuxur og lausar, drapey peysur. Það var mynstur alls staðar, allt frá óskýrri Ikat á buxum, bolum og jökkum, upp í hefðbundnari plaid og tékk fyrir lúin jakkaföt. Litirnir voru innblásnir af bláa hafsins, eins og í indigo denim safarílíkan jakka. Við skulum vona að maðurinn á götunni taki eftir því.