PARIS, 20. JANÚAR, 2016
eftir LUKE LEITCH
„Þetta snýst í raun um að leita að einhverju karlmannlegu, stöðugu, traustu og stundum svolítið nautnalegu. Nákvæmni Christophe Lemaire á þessu safni gæti átt við um allt Lemaire verkefnið. Í dag var pneumatic gúmmí tístið frá niðurskornum kínverskum inniskóm-ískum dælum hans við marmaragólfið á höllum hans í París, fallega formynd fyrir hóp flíka sem blandaði saman kóða bæði hátt og lágt í draumalausa heild.
Skuggamyndin af útliti hans sem sérsníða allt í þéttofinni ull endurómaði það sem var vorið '16: ófóðraðir, mjúkir herðar jakkar yfir útvíðar buxur skornar aðeins millimetra fyrir ofan hælinn á þessum dælum. Shetland tweed yfirlakk sameinar hafrarkenndan rusticity og skarpan lúxus með aðhaldi. Vinnuskyrtur í silki-bómullarblöndu ljómuðu af kremkenndum gróskumiklum sem undirstrikuðust af denimhlutunum sem þeir voru oft rammaðir inn af; Mjúk flannelskyrtan hans Lemaire var meira ekta hornhentur stritsonur, en varla. Straujaða brotin á engifer denimbuxunum í háum mitti - gallabuxur klippa þær bara ekki alveg - var ákaflega vandað smáatriði. Hettulaus dúffujakki og næmur asnajakki úr skræfandi, skrammandi navy ull, auk útlits-eins og útlits bouclette ullarjakka í mjólkurkaffibrúnu, voru unnin í samstarfi við Gloverall, breska yfirfatafyrirtækið sem náði vinsældum. the duffle: Allir þrír sameinuðu fegurð og butchness. Hvítar buxur með háar faldar yfir gljáandi svörtum stígvélum fannst eins og hálfbókstafleg virðing til að lúra mecs fortíð - í rauninni er það frönsk hlutur - en nánast allt annað hér var yndislegt, yndislegt, yndislegt.