Í staðinn fyrir flugbrautarsýningu eða kynningu frumsýndi Watanabe afslappað en glæsilegt safn sitt í bókarformi.
Í stað persónulegrar kynningar eða sýndarsýningar valdi Junya Watanabe að kynna vorsafnið sitt í bókaformi. Hann leitaði til alls kyns hversdagsfólks sem passaði ímynd hans fyrir vörumerkið og ferðaðist síðan um Japan með sýnishorn til að klæða og mynda það á og nálægt vinnustöðum sínum. Meðal þeirra sem eru á myndinni eru sushi kokkur, samúræja sverðsmiður, atvinnufluguveiðimaður, bonsai meistari, orgelsmiður, arkitekt Sou Fujimoto og bifvélavirkjar.
Framsetningaraðferðin var skynsamleg. Í athugasemdum sínum fyrir tímabilið sagði Watanabe að hann væri einnig innblásinn af bókum, sem hann lýsti sem „dýrmætum hlutum sem ég met, þó að ég opni þær kannski ekki á hverjum degi. Alls 20 bækur, tímarit og teiknimyndasögur hjálpuðu til við að móta safnið, þar á meðal tótar um list, hönnun og leturfræði, auk Playboy tímaritsins, manga-seríuna sem ber titilinn „Dr. Slump,“ og tvær mismunandi matreiðslubækur. Myndir úr bókunum og kápur þeirra eru notaðar sem þrykk á stuttermabolum, skyrtum, jakkafóðrum og fleira í öllu safninu.
Skuggamyndir Watanabe voru afslappaðar, en myndmálið, vinnufatnaðaráhrifin og smáatriði eins og andstæða blettir og saumar gáfu tilboðinu flottan, nútímalegan brún. Hann notaði náttúrulegan vefnað eins og bómull og hráan denim til að gera út víðu gallabuxurnar sínar og lauslega aðsniðna blazera. Stuttbuxur voru víðar og slógu undir hné, en flestar buxur stoppuðu fyrir ofan ökkla. Það voru líka eitthvað meira útbúið, viðskiptafrítt útlit, þar á meðal dökkblá jakkaföt með litríkum jakkafötum og skyrtur í bútasaum af röndum og solidum tónum. Safnið bauð upp á fjölbreytt úrval af tímalausum hlutum sem munu líklega höfða til jafn fjölbreyttra viðskiptavina og þeirra sem sömdu það.
