Byrjum á botninum. Þessir pallar stóðu fyrir 6 tommu lyftu og komu í silfurþiljuðu svörtu kálfskinni eða spangled með stjörnupallettum. Þeir voru svimandi og Ziggy og gerðu áhorfendur flissandi. Dean og Dan Caten sögðu baksviðs að skófatnaðurinn hefði skilgreint hlutverk þeirra fyrir þessa sýningu. „Við verðum virkilega að afhenda þeim það. Það fyrsta sem við gerðum við steypuna var að láta þá prófa skóna. Og ef þeir gætu gengið í þeim, þá klæddum við þá, þá fengu þeir sýninguna.
Með sjaldgæfum undantekningum frá einum eða tveimur krökkum sem reiða sig varlega á glutes yfir kjarna til að viðhalda leikni á gólfinu, stjórnuðu flestar þessar gerðir Bowie-stígvélin sín af mikilli prýði. Fyrir ofan þá báru þeir afar unnið klippingu af karllægum æskuættbálkum sem dregnir voru frá búsetulandi Catens, Stóra-Bretlandi, sem voru gerðir stór-F stórkostlegir af þessum stígvélum og tilbúningi þeirra. Þannig að við áttum skinnhaus/rskinnsskinnsboli og þéttan denim með bleikjaskvettuðum skartgripum. Uppáhalds fiskhala-garðurinn kom í felulitum sem gerður var á palli, eins og bardagar og sprengjuflugvélar. Undir svínakökuhattum var köflótt mótífið 2 Tone ska spilað í gróskumiklu satíni. Strengjavesti sem var skvett af Swarovski var tíkarlegt. Jacquard af daisies í bleikum doppótt silfur Lurex var hernaðarlegt niðurrif.
„Þetta er líka hátíð samkynhneigðar okkar,“ sögðu hönnuðirnir. Á lokahófinu klæddust þeir pöllunum, hátt á læri, til að taka boga sinn — „við verðum að gera það því við erum nú þegar dvergar og þessir strákar gnæfa yfir okkur“ – og skreyttu sig í regnbogaborða sem vott um samstöðu með brotið á Orlando.