Bi tena serê xwe, di derbarê cil û bergên ku tê de ne tiştek ecêb eceb tune bû Maison Kitsuné Koleksiyona herî dawî ya mêran. Tewra meriv dikare arguman bike ku perçeyên wekî mîkro-herringbone mac, kincên pin-dot, û jeansên spî yên bêkêmasî ji her demê zêdetir pêşkêşiyek xweşiktir û balkêştir paqijkirî piştrast dikin. Lê li dijî çolistanek tije bi objeya surrealîst - sehneyek ku ji hêla Pierpaolo Ferrari ve hatî xewn kirin - berhevok veguherî qeydek cûda û zivirandin ser xwe. Naha di nav wan de hevbendek çakêt û pantorên kar ên bi çermê şîn ê qurnefîl, qalibek bandanna xêzkirî û pîxelkirî, kincên jacquard-a hunerî, û tîşta hema hema sardonic ku dinivîse "Ji bo ku min bextewar bike pêdivî bi Kitsuné heye." Hewcetî nisbî ye.
Dîsa jî, ya ku di derbarê Maison Kitsuné de wekî etîketek kincê ew qas baş dixebite (ji ber ku ew di heman demê de etîketek tomar e û, her ku diçe, mînî-împaratoriyek dikan-ku-kafe-qehwexaneyan e) ev e ku meriv çawa dikarin bi hêsanî destnîşan bikin ka kîjan perçe keştiya xwe diavêjin. Û her ku marqe mezin dibe, ew statûya xwe ya kultê diparêze, belkî ji ber ku zarok tiştên di asta têketinê de dikirin dema ku banker cil û bergên xwe yên dawiya hefteyê bi qapûtê ketî yê ku bi stûnek varsî ve hatî çarçove kirin, an şort û şortên tedî yên bi rengê indigo yên Japonî dadigirin.
Berî ku wan tiştan û hêj bêtir vebêje, Gildas Loaëc diyar kir ku mijara vê demsalê Çola Parîsê bû, referansek ducar a ducarî ya ku çawa bajar di demsala havînê de paqij dibe, û ji gelê Sahara Tuareg re ku bi tekstîlên xwe yên şîn-rengkirî têne zanîn. Loaëc dîsa û dîsa vegeriya ku ew û hevjîna wî Masaya Kuroki çi qas pêşî li qumaşên nerm (pûloverên bi stûyê terî) û têkiliyek sivik (çaketek safarî ya poplin) girtin. Sweatshirtek zêde-lixwekirî peyva Doux (bi fransî ji bo nerm) bi her tîpan pesnê xwe dide. Lêbelê ji bo hemî axaftinên anîmasyon, berhevok ji bo xwe têra xwe baş peyivî.
48.8566142.3522219