Derhênerê afirîner Katie Chung piştî pêşandana Wooyoungmi got: "Em ji bo demek dirêj pêşerojê xeyal dikin, lê naha em wê dijîn." "Tu sedem tune ku meriv li ser cil û bergên cîhê zîv û şeklên dîn xeyal bike: Fikra min a pêşerojê li ser fonksiyonê ye, li ser parastina bedewiya kevneşopî ya kincê dema ku qumaş diguhezîne." Heyvek gewr a xwemalî rast di nîvê pîsta îroyîn de rûniştibû, tirşika paşerojê ya sazkirinê ji ber berevajiya eşkere bi spehîtiya pir kevn a Parîsê ya cihê bûyerê, Salon Imperial li Otela Intercontinental, diyar bû. Pîvana melankolîk, ku ji hêla Stu Sibley ve hatî çêkirin, yên mayî çêkir: Nêrîna Wooyoungmi li ser futurîzmê hemî li ser nostaljiya ya ku dê biqewime bû, ne heyecana ji bo nenasan.
Koleksiyon, pir bikêrhatî, rêzek rastîn a şeklên xweş-dîyarkirî bû. Kirasê tozê, cil û berg û blûzûn di nav guhertoyên bêdawî yên şuştinê de û di nav jimareyek qumaşên qerisî de, ne çapek li ber çavan, hatin pêşkêş kirin. Rengên zirav û organîk bûn, ji gewrê tozê bigire heya komirê kûr mezin dibûn. Hemî hewayek aramiya pêbawer û veqetandina hestiyar derdixist, di heman demê de nûjeniya qumaşê piştrast kir ku cil dikarin tê de bijîn û bi tundî bikar bînin. Li aliyek, tişt zû zû dûbare bûn. Pêşandanek kurttir dê peyam bi bandortir bikira.
48.8566142.3522219