Di rojên beriya pêşandana Marni de, Francesco Risso û ekîba wî ji 400 kesan re guncan pêk anîn. Modelan berhevoka nû ya biharê stend, di heman demê de şanoger û mêvanên pêşandanê deqên pembû yên bilindkirî yên ku bi destan bi xetên rengîn hatine boyaxkirin li xwe kirin. Kirasê min ê kampê yê pembe û spî ji jimareya 219 ji 800, û pantolona min jî 218 ji 800 bû; her du jî bi paçekî mezin hatibûn dirûtin ku tê de Marniphernalia: Xezîneyên bi destan ên cûrbecûr hatibû nivîsandin. Risso di dema qefilandinê de ji ber baldariya dîjîtal a kar dilteng bû. Fikra wî, wî diyar kir, "ev bû ku em vegerin ser pratîka ya ku em dikin, ku ji mirovan re kincan çêdikin, yek bi yek." Wî got ku pêvajo ji bo wî wekî encama dawîn girîng bû.
MEYALA DERVETÎ YA ŞERÎ
Lê, oh, çi encamek dawî. Hemî demsalê, em li benda sêwiranerek bûn ku ji bo xebata dijwar, lê hewcedar a çareserkirina sal û nîva paşîn a hesabkirina dadmendiya nijadî û pandemiyê bû. Kê guheztinên ku cîhan di îzolasyona me ya hevdu re derbas bûye qebûl kir, û, di encamê de, awayê kirina wan guhert. Îşev ew sêwirîner Risso bû, û tiştê ku wî jê re anî, ji wê yekê ku moda diqewime kêmtir pêşandanek pîstê bû.
Hevkarên wî gelek bûn: Dev Hynes berpirsiyarê muzîkê bû, helbestvan Mykki Blanco performansa peyva devkî kir, û stranbêj Zsela bi koroya dengbêjî ya bihuştê re tevlî bû. Li ser notên bernameyê, Babak Radboy, ku bi xebata xwe ya bi Telfar Clemens re tê zanîn, rêberiya afirîner parve kir. Lîstik xwedî cihêrengiya nijadî, tevlêbûna laş, û herikîna zayendî bû ku li Telfar's New York bûye norm. "Di dawiyê de, Milan şiyar bû," hevkarek li ser riya derketina derî got.
Cilên temaşevanan ji bo konseptê navendî bû. Bi hevahengkirina me bi modelan re, ew alikariya xala girîng kir ku Risso hilbijartiye ya ku yên din li vir negirtine: ew rastî ji hêviyên di 2021-an de girîngtir e. Û heke wusa nebe, wê hingê ew bê guman bêtir deng vedide. Du motîfên sereke yên berhevoka biharê xerît û şîrkêş bûn. "Rêzik bi rêgezê re bi hêz ve girêdayî ne, ku li wir daran destpêk û berxwedaniya nû ne; ew têgehên banal in, "wî got. Lê di paletek şîn û zer de, ew ne bêzar bûn.
Beriya ku li ser qonaxeke navendî bizivirin çembera spiral, modelan cil û bergên qeşmerî yên bi xêzên rugbî yên grafîkî, blazerên bi reng-renggirtî, ponçoyên hêlînên Bretonî, kaftanên pêçandî yên hêsan, û kardigan û şapikên şêlû li xwe kirin, yek ji wan ji hêla modela Risso bixwe: cilên rojane yên bi hestek destan. Dûv re jî şîrkêşan hatin, yên ku xwe bêtir bi eksenterîk hîs dikirin: bi nefsbiçûkî li ser şeklên Marnî yên bi îmza hatine xemilandin, intarsia'd li ser kincên trompe l'oeil, û di awira dawîn a balkêş de, bi destan li ser kirasek T-shirt-ê ku dirêjahiya erdê hatî boyaxkirin.
"Min li ser werzîşê difikirî, ne ji ber ku berhevok di hûrguliyên xwe de referansên werzîşê hene, lê ji ber ku tîm çawa dixebitin - ew yekîtî," got Risso. “Di dawiya rojê de, perwerdekarê me kî ye? Ew lêdana dilê me ye, ew her kesî senkronîze dike."
Gava ku model di fînalê de li dora girseyê geriyan û Szela kompozîsyona orîjînal a herikbar a Dev Hynes "Rêberî Tu Malê Bike" stran, temaşevanan bi çepikan teqiyan. Demekê dewam kir. Risso lihevhatina ku ew li bendê bû wergirt. Û me jî wisa kir.
Alessio Costantino @askmeaboutdogs