LONDON, 10 Çile 2016
ji aliyê NICK REMSEN
Richard James xwediyê kopînivîskarek mezn e. Vê risteya vekirinê ya kurtkirî ya ji notên pêşkêşiya wî ya Payîzê bixwînin: "Kolektîf bi zengila xwe deng dide, nîşana sor hildide, û barê xwe yê biyanî li binê ezmanek gewr zîv li qereqola Londonê di sala 1935-an de." Dema ku li benda pêşandanê bû bes bû ku meriv xêzek xeyalî ya xweşik (û kakofonî) bihejîne. (Min li ser dîmenên siwarbûnê yên li Titanic difikirîm, bê guman 20 sal berê û ne li Londonê, lê dîsa jî bi heybetiya Englishngilîzî ya deryavan tijî ye.)
Gelekî zor bû ku dîtina cîbicîkirina dandîzma Savile Row bi xalên pêwendiya pîşesazkerên deryayî yên destpêkê re; Mînakî, cil û bergek ku ji Prince of Wales hatî kontrol kirin, ew mijê ya pola ya Londonê ya di paletê de û ya deryayî (biwêj, nalîn-cal) di nav laçika xweya fireh û blazera xwe ya ducarî de vedişart. Çakêtekî din ê zer yê gewr, di heman demê de ducar lê qutiktir û ne parçeyek ji kincê bû, dema ku li ser kirasek poloyê ya bingehîn li xwe dikir, "kaşeyek xweş" ya okyanûsê girt. Lêbelê, hin nîşanên pirsê hebûn. Pir caran bikaranîna tîrêjê, rengek hişk, ger ku hebe, carcaran rê li ber avên şêrîn vedikir. Ditto ji bo jumper turtleneck nîv-ombre ku di rengên Union Jack-ê yên zêde têrbûyî de hatî pêçan. Lêbelê, heke hûn dilsozek James in, hûn bi hev re dilsozek rengîn in, ji ber ku marqe tu carî ji rengek xurt şerm nebûye.
Tiştê ku li vir herî bi bandor xebitî (û, hinekî bi ironîkî, ya ku di heman demê de herî hemdem hîs kir) pabendbûna bi kokên kûr îngilîzî yên berhevokê bû. Çakêtekî melton bi bişkokên ducarî yên teng (têlên wê yên gemarî bê guman keştiyê tîne bîra xwe) û xendekek darçîn, bi lingên bilind bi têrkerî balê dikişîne.