MÎLAN, 18 Çile 2016
ji aliyê LUKE LEITCH
Me bi pêşandanek biha, bi heybet, binavûdeng a daristanek berfê ku ji nihêrîna kesek di zivirîn de, bi gêjbûn ve hatî kişandin dest pê kir. Li ser dengbêjê, Björk Björk-ed, bi hemî israra xwe ya etherîkî ya birûmet. Ma em ê bibin şahidê celebek hilweşîna berfê ji bo çêtirîn terzîna Abruzzo? Ne ewqas. Ev bêtir xewnek rojek nîvro bû, pêşandanek Alpinî ji bilindahiya nizm berbi bilind û dîsa vedigere-hemû berî ku bizivirin paş maseya xwe.
Cilûbergên xweşik, li ser bedenê xêzkirî bûn, bi bejnên xwe bilind bûn da ku tev dirêj bibe. Me bi komek gewr dest pê kir, lê dûv re derziya boota meşînê li şûna pêlava bajêr nîşana hilkişîna li pêş e. Reng guherî-veguheztinek ji bajarî ber bi xwezayî- veguherî nav dilgeşiyek kesk a şîn. Du firaxên neasayî yên perçeyên monokromî yên ku di nav hêşînahiyê de hatibûn neqandin hebûn. Zilamê me bilind bû, lê dîsa jî qalibên xwe yên asayî dişopand. Cûreyek çîçeka hunermend û kulmek Beuys-meets-Alpine ya dûbarekirî hebû ku ambargoyên çewisandin hêz kom dikir.
Di paşpertoyê de Brendan Mullane qatên sandblasting û zêdeçapkirin, lêzêdekirin û kêmkirina ku li van cilan hatine sepandin da ku bi kûrahiya pentimentoyê bidin wan. Brioni di formalîzmek dirêj-pêşveçûyî de, maskek zilamek ku bi rengek xweşikî pêşkeftî ve girêdayî ye. Lê dîsa jî Mullane sînorên vê formalîzmê diceribîne û, dema ku ew wusa dike, kifş dike ku hîna hin deverên nenaskirî hene ku meriv tê de xeyal bike.