PARIS, 23 Çile 2016
ji aliyê LUKE LEITCH
Nêrîna li wêneyên August Sander ên ji Almanyaya berî-Nazi-yê -Instagramên ji bêdawîtiyê- bitewînin û acîl e: Mijarên wî li vir, rast-niha mirovî mîna we û ez xuya dikin, ku tenê di temenek cûda, tevlihev de asê mane. Lêbelê tenê nifş me ji hev vediqetînin. Û dem zû diguhere. Christophe Lemaire jixwe vê demsalê Sander, wekî yên din jî behs kiriye: Îro Mihara Yasuhiro bi kûrahî ket nav axa jiyanên berê yên ne ew çend ji yên me cûda ne û jê re berhevokek cil û bergên spehî, lê celebek xemgîn jê kir. Encam ev bû ku êşa paşerojê zû dibe laneta îroyîn jî.
Ê? Ev hemî di hin cilên mêran de - û çend awirên li jinek (pir xweşik) jî? Oh yes; Vî nirxandêr bi heybetiya xwe vepirsîna gelek hunermendên hevdem ên Londonê yên herî pesnkirî kiriye û ji pêşandana îro kêmtir ji peyamê razî hiştiye. Nelihevkirinên xwemalî, kincên bi derenceyan, hestên şewitandî, giraniya nîşankirina destan di karê destan de, û paçên bîranînê yên demên borî yên hatine dîtin ji çend wergirên Xelata Turner hêjatir bûn. Ya herî baş, hûn dikarin vê yekê li ser xwe nîşan bidin. Atmosfera ku bi cil û bergan ve girêdayî ye. Dûv re sêwiranerê - ku îngilîzî wî ne çêtirîn e lê îradeya wî ya îfadekirina xwe mutleq e - got: "Ez pir ji modayê hez dikim. Û ez difikirim, moda. . . . moda çi ye?” Yasuhiro bersiva wî ya herî baş e.