ji hêla SARAH MOWER
Qralîçe Elizabeth II li wir taca tac kirin, Princess Diana cenazeyê xwe li wir kir, û Kate Middleton û Prince William li wir zewicîn. Û naha, Alessandro Michele pêşandanek moda Gucci li Westminster Abbey avêtiye. Ji kevneşopiyên Brîtanî re nerazîbûnek pêşbînîkirî nîşan dide - her çend berhevoka Resort li Cloisters hate pêşandan, ne di Şansê pîroz de ku padîşahên Brîtanî bi sedsalan taca tacdar kirin. Lê ev yek nikarîbûya ji kevneşopiya Îngilîzî re ji dil û can pesindanek bibûya, ji ber ku di nav hestên hîperrengreng, hîpereklektîk ên Îtalîyek anglofîl de tê fîltrekirin. Jê pirsîn ka çima wî London û Abbey hilbijart, Michele bi heyecan destên xwe avêt banê qemerî: "Ji bo ku bikeve nav vê deryaya gotîk a îlhamê!" wî kir qîrîn. "Pank, Victorian, eccentrîk - bi vê îlhamê, ez dikarim tevahiya jiyana xwe bixebitim!"
Ew pêşandanek berfereh, matmayî ya 94 awiran bû, kur û keç, her yek ji wan bi hûrgulî, xemilandî, û huner, hundurîn, û qatên berhevkirî yên arkeolojiyên çanda ciwanan a Brîtanî û bazarên kolanan bi hûrgulî tije bû. . Di cil û bergên ku di sala 1970-an de li ser topeke dayikekê derketibin deb hebûn; yobs in skinhead jeans bi kevir şuştin; Dapîrên Kensington bi kincên hevrîşim ên çapkirî yên serdema Thatcher; 90'î Spice Girl boots cinawir û Union Jack sweaters; û xanimeke gundî bi xişireke pêçayî ya ku bi rengekî bi çakêtê xusarê yê gilover û beq ve girêdabû. Kilt hebûn, hem posh û hem jî pank, û ew ne destpêka envanterek tiştên li pêşangehê ye.
Bê guman, ew hemî guhertoyek îtalî ya pir paqij-paqijkirî, bêkêmasî çêkirî bû ji helwêstên şikestî û ne xema-çi-kes-difikire- ku bi rastî Brîtanî ji kîjan çînê be. Di rê de, wî dest danî ser hin şêwazên binerd ên sêwiranerên Brîtanî-dayik ên ku beşdarî arşîva neteweyî ya modayê kirine, ji dengbêjên Vivienne Westwood û kincên wê yên topê yên tartan heta Victoriana-ya bedew-pitik a Edward Meadham a Meadham Kirchhoff. Dîsa jî, bi gelek awayan, ev berdewamiya her tiştî bû ku mirov ji karê Michele hez kir, ji dema ku wî demek nêzik berê desteser kir - ji neqişandinên wî yên sembola heywanan bigire heya bombeyên bibiriqandî, heya çenteyên neqişandî û margaritan- loafers studded. Bi tevayî, ew dîmenek herikbar bû ya ku moda luks ji dema ku Michele hat ji nû ve veguhezand: ne yek awirek naskirî, lê hema hema sed, û di hundurê her yekê de, tiştek gihîştî, çi xemilandinek por be an cotek be. ji jeans, ji bo kişandina nifşa pêşeroj a xerîdar.
Di nîşeya dawîn de, Michele têbînîyek tansîyonî kir, ku dibe ku ji her çapên wî yên Wedgwood, sepanên kûçikên çînî, an pêlavên pêçandî yên bi hev re bêtir bi hişên Brîtanî re bibe deng: "Hûn beşek ji çanda Ewropayê ne!" Ew bi rastî tiştek ku meriv li ser bifikirin e. Di dawiya vê mehê de, divê gelê Brîtanî dengê xwe bide ka gelo dê di Yekîtiya Ewropî de bimîne, an gelo dê têkiliyên demdirêj qut bike ku ew qas hêsan û xwezayî dike ji bo îtalî yên wekî Michele ku werin London ji bo serdanê û biçin. kar, û berevajî ji bo Brîtanî. Di avahiyek rast li hember Malên Parlamentoyê de, pîrozbahiyek wusa spasdar a moda bêsînor û bêsînor were lidarxistin? Em hêvî dikin ku ew çend dengan di rêça rast de dihejîne.