“Slikti zēni un sliktās meitenes,” tā Rikardo Tisci rezumēja savu līdzrediģēto Givenchy šovu: cietuma svītras un nelīdzens darba apģērbs viņam: mežģīņu kleitas viņai, jo dizainere apsteidza Parīzes modes nedēļu ar 10 izejām, kas beidzās ar Naomi Kempbela dzirkstošā žaketē un maz kas cits.
Šeit bija vēl viens spēcīgs izbrauciens no Tisci — iespaidīgs ar atturību, ko viņš izmantoja, izpētot bloķēšanas tēmu, un modes smalkumu, ko viņš attiecās gan uz asiem, īpaši vīrišķīgiem apģērbiem, gan uz ielas sporta apģērbu.
Tisci pašpasludinātā “apsēstība” ar amerikāņu darba apģērbu bija nepārprotama, izmantojot mehāniskās krāsas, bandanas un kombinezonus, sasniedzot kulmināciju ar jaunāko modes versiju, dzirkstošām ķēdēm, kas norobežoja šuves.
“Ja tas neatgriezīs džinsa audumu, nekas to neatgriezīs,” pēc tam sacīja kāds viesis, atsaucoties uz masīgajiem indigo mēteļiem ar ādas apdari, slaidajiem džinsiem un gaiši ziliem vai ogļu melniem džinsa kostīmiem, kā arī spokainiem attēliem. Jēzus uz krusta iestrādāts audumā.
Reliģiskie attēli, svītras un čeki bija galvenie drukāšanas stāsti, taču tie neizraisīja jaunas formas: T-krekli un skrubji, strikti Bermudu salas tērpi un spēcīgi uzvalki un virsmēteļi. Atkāpjoties no slinkuma tendences, Tisci drēbēs bija precīzas līnijas un kompakti audumi — nav redzams ne mazāks tauku saturs.
Šai brīvdabas izrādei bija ierasta elektrība — brāļi Martinezi griež tumšus ritmus, modelēm uzbrukot pāri tērauda kāpnēm un cauri metāla šūnām.
Tisci Givenchy ir nostrādājis 10 gadus, un viņš ir kļuvis par vienu no vīriešu sezonas pīlāriem.
48.8566142.352222