LUKE LEITCH бичсэн
"Энэ бол эцэс төгсгөлгүй юм" гэж суудлын маань найз хэлэв. Энэ нь 40 гаруй үзэмжтэй финалын өмнө буюу маш сайн задалсан америк спортын хувцас, мөн бидний саяхан харсан Маррас-ийн олон давхаргат монтаж, меланж зэрэг олон давхраатай хосууд чичирч, мушгин гуйвуулж байв.
Тиймээс эхнээс нь эхэлцгээе. Цуглуулга нь 50-60-аад оны Мали улсын Бамако хотын шөнийн амьдралыг харуулсан Малик Сидибегийн зургуудаас санаа авчээ. Тэд гадаад төрх нь нутгийн уламжлал болон дэлхийг хамарсан рок-н-роллын халууралтаар дүрслэгдсэн нэгэн үеийнхний сэтгэл татам агшин зуурын зургууд юм. Уг иж бүрдэл нь юүдэнтэй гоо сайхны өрөөний үс хатаагчны доор хувцасны чимэг сэтгүүл уншиж буй хар арьст залуу бүсгүйчүүдийг хэв маягаар чимэглэсэн Атираат төмрөөр хийсэн хонгил байв.
"Энэ нь улс төрийн хувьд маш буруу зүйл мөн үү?" гэж суудлынхаа найзыг гайхшрууллаа. Маррас өөрийн тэмдэглэлдээ Инка Шонибарегийн ишлэлээр урьдчилан бэлтгэсэн хариултыг өгсөн: "Өнөөдөр хэн ч зүгээр л нэг зүйл биш юм. Эртний уламжлал, үндэсний хэл, соёлын газарзүйн тасралтгүй залгамж чанарыг хэн ч үгүйсгэж чадахгүй. Айдас, өрөөсгөл үзлээс өөр тэднийг салгах, олон талт байдлыг шаардах шалтгаан байхгүй." Голдуу цагаан загвар өмсөгчдөөс бүрдсэн дүр бүтээхэд хар арьст, ази царайтай олон хүн орсон нь Миланы санал болгодогоос хамаагүй илүү байв. Маррас миний соёлд нийцэхгүй байсан тул энэ шоу нь бүтээлч урам зориг, эелдэг мөлжлөг хоёрын хоорондох хил хязгаарыг зөрчөөгүй гэсэн үндэслэлгүй миний дүгнэлт. Ямар ч өнгө, тэр ч байтугай цагаан өнгөтэй дизайнерууд өөрсдийн бүтээлийг угсрахдаа хүний соёлын олон янз байдлыг бүрэн дүүрэн хүндэтгэн үзэх боломжтой үед л хөөрөх зурваст олон янз байдлыг бий болгоход тусална.