पेरिस, 24 जनवरी, 2016
अलेक्जेन्डर फ्युरी द्वारा
नोस्टाल्जिया एक शक्तिशाली चीज हो, यो सिजन प्रमाणित भएको छ। यदि मानिसहरूले यसलाई निन्दा गर्दैनन् भने, तिनीहरूले यसलाई उनीहरूको अर्को महान प्रेरणाको रूपमा घोषणा गरिरहेका थिए। विगतका चीजहरूको सम्झनामा फेसनको लागि एक शक्तिशाली तान छ, जहाँ विगतका दशकहरूका पुनरुत्थानहरू सधैं घट्दो सर्कलहरूमा घुमिरहेका छन्। संयोगवश, Yves Saint Laurent ले प्रोस्टलाई अलिकति मन पराउँथे — त्यहाँ एउटा लुइस Vuitton केस विशेष रूपमा उसको भोल्युमहरू ग्रान्ड पलाइसमा प्रदर्शनमा राख्नको लागि बनाइएको छ, त्यो ब्रान्डको तले इतिहासलाई समर्पित प्रदर्शनीमा। Vuitton, मेरो मतलब; यद्यपि त्यहाँ एक सेन्ट लरेन्ट संग्रहालय छ rue माथि।
सम्झनाको बल भनेको थम ब्राउनले अन्वेषण गरेको विचार थियो: उनको फल शो थियो, उनले भने, लगभग 13 जना केटाहरूले 30 वर्ष पहिलेको उनीहरूको सज्जनहरूको क्लबलाई पुन: भ्रमण गरिरहेका थिए, सायद शारीरिक रूपमा, निश्चित रूपमा स्मृतीका रूपमा। तसर्थ तथ्य यो हो कि प्रत्येक पोशाक ट्रिप्टिचमा देखा पर्यो: र्यागहरूमा पहिलो; त्यसपछि संकटको हल्का स्तर; अन्तमा, पुरानो। क्लासिक मर्दाना पोशाकमा प्रत्येक विशेषता भिन्नताहरू - टेलकोट, सैन्य ओभरकोट, फर-छाँटिएको चेस्टरफिल्डहरू - र अनुहारमा डरलाग्दो रूपमा टिपिएको बलर टोपीको साथ शीर्ष थियो। यो विघटन को प्रक्रिया थिएन, तर पुनर्जन्म को, पुराना महिमाहरु मा फर्किनु थियो। सुरुमा, मोडेलहरूको एक जोडीले पुरानो-केटाहरूको क्लबको सेट ड्रेसिङबाट धुलो पानाहरू फ्याँक्यो, जसमा भव्य झूमर, पखेटा-पछाडि कुर्सीहरू, र बेकरको दर्जनौं सुनौलो फ्रेमहरू थिए।
À la Recherche du Temps Perdu मा, Proust चियामा डुबेको मेडलेनले बनाएका सम्झनाहरूमा रमाइलो हुन्छ। ब्राउनको कार्यक्रममा विचारको लागि धेरै समान खानाहरू थिए: अनैच्छिक सम्झनाहरू-विचारहरू अनजानमा उत्पन्न भए, तर जुन प्राय जसो शक्तिशाली हुन्छन्। मोडेलहरूले तिनीहरूको ठाउँ लिने बित्तिकै, "अपूर्ण" नक्कलीहरूको जोडीको सामना गर्ने उत्तम मूल, डोरियन ग्रेको छायाहरू हेर्न सजिलो थियो - ब्राउनको मनपर्ने ऊनको रंगको कारणले मात्र होइन। ती बर्बर मोडेलहरू उसको तैलीय तस्विर हुन सक्छ, जसको युवावस्थाको लालसाले फेसनको प्रणालीलाई प्रतिबिम्बित गर्दछ। के हामी सबै आजका दिनहरूमा आफ्नै क्षय देख्न बाध्य छैनौं? र सबैभन्दा धनीले पनि किन्न नसक्ने कुरा समय होइन र? हामी यसलाई फिर्ता गर्न सक्दैनौं, निश्चित रूपमा। समय कलाकार रेने म्याग्रिटको जुनून थियो, र मास्किङ बलर टोपी, दोहोरिने, खाली फ्रेमहरूमा उनको कामको निस्सन्देह प्रतिध्वनिहरू थिए।
समय भनेको त्यस्तो चीज हो जुन डिजाइनरहरूले प्रायः वास्तविक विलासिताको रूपमा तोटेका छन्, विशेष गरी पछिल्ला दुई वर्षहरूमा, जब यो अधिक र अधिक मूल्यवान हुँदै गयो। यी कपडाहरू पनि बनाउन धेरै समय लाग्यो, जुन निस्सन्देह विलासी थिए। केही प्याचिङ, पीडादायी, र जानाजानी पहिरन र च्यातेकोले निस्सन्देह, असिद्धलाई अझ बढी श्रम-गहन-अधिक सिद्ध-निर्दोष पोशाकहरू बनायो। "कहिलेकाँही यो अझ सुन्दर हुन्छ," छोटो केप र जेट-अलंकृत टेलकोटमा कढ़ाई गरिएको ढीलो मोतीहरूको म्युज्ड ब्राउन।
तपाईंले पुरानो समयका रनवेहरू पनि सम्झनुभयो, जब डिजाइनरहरू साँच्चिकै शो स्टेज गर्न, तिनीहरूको कपडाहरू मार्फत कथा जगाउनको लागि सबै बाहिर गए। त्यो पुरानो विद्यालयको धेरै बाँकी छैनन्। सायद समय बदलिएको छ; वा हुनसक्छ डिजाइनरहरूसँग समकालीन रनवेको द्रुत प्रणालीमा भन्नको लागि धेरै कुरा छैन, वा यो भन्नको लागि समय छैन। थोम ब्राउनले प्रत्येक पुरूष पहिरनको सिजनमा एउटा कार्यक्रम आयोजना गर्छ; उनले प्रि-फल संग्रहहरू प्रस्तुत गर्छन् र मात्र दुई हप्ताको समयमा महिला लुगाहरू देखाउँछन्। निस्सन्देह समय उनको दिमागमा छ।
राम्रो फेसनले धेरै तहमा बोल्न सक्छ। ओस्कर वाइल्ड र प्रोस्ट र ब्राउनको बारेमा रम्बल ब्ल्याक हुन सक्छ (उनले मलाई गरे)। यसको आधारमा, यो शो आकर्षक लुगाहरू देखाउने एक आविष्कारत्मक तरिकाको बारेमा पनि थियो, सुन्दर तरिकाले बनाइएको, तर लुकेको अर्थ प्रत्येक सिममा इम्बेड गरिएको। उदासीन हुनको लागि, जब तपाईं उत्कृष्ट फेसन शो विगतको सम्झनामा हुनुहुन्छ।