Samuel Taylor Coleridge's 1798 "Rhyme of the Ancient Mariner" kwam in me op toen we vandaag getuige waren van Sarah Burton's show in The Arches in Southwark. Nautische motieven, mythische wezens en Edwardiaans maatwerk spraken van een epische reis op open zee. Een dreigend gevoel van gevaar dat vroeger in veel van Lee McQueens shows heerste, heerste in het karmozijnrode licht van de ruimte terwijl onheilspellend gefluister in en uit de achtergrondmuziek ebde. Met de Savage Beauty-tentoonstelling die nog steeds loopt in het Victoria & Albert Museum, is het moeilijk om de show van vandaag op het eerste gezicht te behandelen zonder alle latente duistere romantiek en noties van interne spanningen terug te koppelen aan Lee's geheugen. Als de aanwijzing in de uitnodiging zat, was er een portret van een man van Victoriaanse bokserpastiche met de tekst van Bright Eyes op zijn mouw getatoeëerd: "Als alles eenzaam is, kan ik mijn eigen beste vriend zijn." Het thema eenzaamheid is een thema dat vaak wordt gedeeld in de persoonlijke trajecten van McQueen, Coleridge en de Mariner - en is ook het meest resonerende akkoord in de collectie.
Zijn kracht, zoals vorig seizoen het geval was, was de precisie van het snijden. De optische witte openingslook met Victoriaans borduursel over de borst weergalmde Sarah Burton's viering van adel afgelopen herfst/winter. Toegegeven, de zeelieden zagen er vandaag aanzienlijk meer slordig uit, maar het maakte plaats voor meer gerichte stukken. Kardinale richting-graphics en ankers versierde pyjama's gecoördineerd met marineblauwe bieskragen; metalen oogjes doorboorde oversized jassen; en nautische strepen werden geabstraheerd, gesplitst en in blokjes gesneden op de dinerpakken. Er was een moderniteit aan het maatwerk dat we al een tijdje niet hebben gezien: de zoomlijnen werden bijgesneden, de taille strak en de details (zoals de zakken) meer off-kilter. De show bereikte een hoogtepunt in de laatste drie ensembles met volledige weergaven van betoverende zeemonsters van middeleeuwse kaarten uit de 16e en 17e eeuw die gemakkelijk in de verhalen van Coleridge zouden zijn opgenomen. De regentschapsmantel die de show afsloot, accentueerde de collectie op het perfecte moment; het tempo was uitstekend.
Zoals het gaat, zal Burton altijd de erfenis van Lee McQueen boven het huis opdoemen. Maar haar expertise om de harten van Lee's meest fervente fans te raken, door een meesterlijke mix van nostalgie en drama, verdient zijn eigen lof. De show van vandaag was een demonstratie van Burtons vermogen om zeer emotionele kleding te dragen die misschien wel de ultieme toetssteen was van Lee's werk - nog een soepele uitvoering die de iconische status van het huis eer aan doet.
51.5073509-0.1277583