De modellen van Stephanie Hahns 22/4_Hommes-presentatie, met een karmozijnrood gezicht, slap hangend haar, zweet dat hun huid dreigde te parelen, pasten perfect bij de gasten, aangezien de middaghitte de locatie van de ontwerper in een stomende grill veranderde. Op de uitnodiging voor de datumschijf stond 16.00 uur en niemand zou hebben gedroomd van metervoeding om een verblijf in de zinderende Garage Turenne te verlengen.
Het sportkleding-meets-tailoring-spel is net zo overbezet als de Parijse metro tijdens de recente taxistakingen. Om op dit gebied naar voren te komen, is een ongewoon voorstel nodig, dat de Duitse ontwerper naar voren bracht door genderneutrale ontwerpen aan te bieden in de vorm van patronen die rekening houden met lichaamsvormen in plaats van geslacht. Maar door voortdurend dezelfde conceptuele ruimte te ontginnen, beperkt Hahn zich tot het verkennen van de overgangen tussen mannelijke en vrouwelijke silhouetten, waardoor een aanzienlijk kleiner corpus overblijft. Met variaties op de trenchcoat, op de blazer, op atletische details, keerde Hahn terug naar de stijl van haar ontwerp, in de hoop op de perfecte balans. Ze bereikte een zekere mate van het in een avondblazer met parelsluiting (voor haar en hem), of in de beige trifecta van een bustierjurk, double-breasted jas en jumpsuit. Deze keer voelde haar dameskleding gepolijst aan, terwijl haar herenkleding verstrikt leek te raken in een over-intellectueel web.
Van dichtbij gezien, houdt het merk de aandacht vast, maar op de catwalk smolt de algehele aantrekkingskracht weg als ijs op een warme zomerdag, waardoor een moeilijk leesbaar beeld achterbleef.
48.8566142.3522219