"We hebben ons de toekomst al zo lang voorgesteld, maar nu leven we hem", zei creatief directeur Katie Chung na de Wooyoungmi-show. "Er is geen reden om te fantaseren over zilveren ruimtepakken en gekke vormen: mijn idee van de toekomst gaat over functie, over het behouden van de traditionele schoonheid van de jurk en het veranderen van de stoffen." Een gigantische geïmproviseerde maan zat precies in het midden van de landingsbaan van vandaag, de futuristische tinteling van de opstelling benadrukt door het flagrante contrast met de zeer ouderwetse Parijse pracht van de locatie, de Salon Imperial in het Intercontinental Hotel. De melancholische partituur, gecomponeerd door Stu Sibley, deed de rest: Wooyoungmi's kijk op futurisme ging helemaal over nostalgie naar wat er gaat gebeuren, niet over opwinding voor het onbekende.
De collectie was, heel treffend, een precieze line-up van goed gedefinieerde vormen. De stofjas, het slanke pak en de blouson werden aangeboden in eindeloze variaties van wassingen en in een groot aantal gekreukte stoffen, geen enkele print te bekennen. De kleuren waren bleek en organisch en groeiden in intensiteit van stoffig grijs tot diep houtskool. Het straalde allemaal een sfeer uit van verzekerde kalmte en peinzende onthechting, terwijl textielinnovatie ervoor zorgde dat kleding kon worden geleefd en intens kon worden gebruikt. Even terzijde: het werd al snel een beetje repetitief. Een kortere show zou de boodschap effectiever hebben gemaakt.
48.8566142.3522219