door SARAH MOWER
We bevinden ons in een simulacrum van een nachtclub uit de jaren 70 of - gezien de boudoir-roze fluwelen bankjes, spiegels en kilometers bijpassend tapijt - misschien is het een eersteklas ophaaldienst. Een witte mist imiteert sigarettenrook. Het voelt alsof je in een filmset zit. Maar er klopt iets niet. "Weet je, als je verliefd bent, in een nachtclub, maar je bent niet op de juiste plek, is de persoon er niet?" zei Alessandro Michele, in een backstage-preview, minuten voordat zijn vreemd plechtige Gucci-wezens hun gigantische platformvoeten op de pluche roze landingsbaan zetten. Oh: Dus we hebben het erover dat we allemaal verkleed zijn, maar tegelijkertijd een gebroken hart hebben?
Kan zijn. Er was een gelaagde avondjurk met een gigantisch rood geborduurd hart, doorboord met een dolk met juwelen aan de voorkant, en de cijfers "XXV" erboven, het geluksgetal van Michele en een deel van de naam van zijn Instagram-account (@lallo25) . Maar het hele punt van Michele is om nooit bij één enkel punt stil te staan - het is een fantasmagorie van vintage 20e-eeuwse popcultuurreferenties, verbonden met relikwieën van de Renaissance die hij hier creëerde. Een manier om deze meest surrealistische van zijn collecties te begrijpen, is misschien het feit dat hij Elton John ontmoette bij de GQ Men of the Year-awards, en hij is een fan. Vandaar de openingslook, met zijn tweedy jasje en flares, en de extra grote jaren '70 met glitter omlijste tinten. Florence Welch las de gedichten van William Blake op de soundtrack voor.