Het fast-fashion samenwerkingsscript is inmiddels redelijk bekend: opkomende en/of cult-ontwerper wordt aangeboord door internationale retailgiganten om een soort 'greatest hits'-collectie te produceren die de catwalk-thema's distilleert tot kleding die in massa kan worden geproduceerd en die toegankelijk is aan winkeliers over de hele wereld. En . . . tafereel. Een van de leuke dingen van Erdem Moralioglu's samenwerking met H&M - zijn eerste ooit en een waar hij naar uitkeek - is dat het dat verhaal op verschillende manieren heeft verstoord. Om te beginnen had de collectie die hij vanavond in Hollywood debuteerde veel nieuwigheid. Hoewel de kenmerkende Erdem-look hier inderdaad werd gedistilleerd en er verschillende stukken herkenbaar waren uit recente catwalkcollecties, was het opmerkelijker de manieren waarop Moralioglu de kans greep om buiten zijn typische proces te werken om zijn merkvocabulaire uit te breiden.
De kop, wat die nieuwigheid betreft, was dat deze show het debuut betekende van Erdem Moralioglu: ontwerper van herenkleding. De looks die hij liet zien vielen op bij het natty - wol en tweed maatwerk, een handvol breisels, wat duurzame bovenkleding, en zowel kostuums als pyjama-achtige stukken in bloemenprints en brokaat, het riep allemaal de sfeer op van een chaotische menigte die een weekendje weggaat in een Engels landhuis. (Een referentie opgepikt door Baz Luhrmann, die een soort pop-update deed over Brideshead Revisited voor de korte film bij de collectie.) Of er een herencollectie in het verschiet ligt voor zijn hoofdlijn, Erdem, valt nog te bezien, maar het zal enigszins verrassend zijn als de ontwerper de ervaring met tailoring die hij hier heeft opgedaan, de komende seizoenen niet toepast op zijn catwalk-dameskleding. Dat was de echte doorbraak in deze samenwerking: met dank aan H&M ontdekte Moralioglu dat op herenkleding geïnspireerd maatwerk naadloos past in zijn soigné-vrouwenidioom.
De andere manier waarop deze collectie afweek van het gebruikelijke fast-fashion samenwerkingsscript, was dat het traag aanvoelde. Moralioglu is geen bijzonder trendy ontwerper - hij heeft zijn merktaal ontwikkeld via geduldige evolutie in plaats van assertieve, experimentele seizoensherzieningen - dus het was niet meer dan normaal dat zijn benadering zou zijn om aandenkenstukken te maken. Je kreeg niet de indruk dat deze kleding ontworpen was om een keer gedragen te worden en achteloos weggegooid te worden, een indruk die werd versterkt door het feit dat Moralioglu aandrong op een niveau van vakmanschap dat je niet automatisch associeert met H&M. De verzinsels waren heel kostbaar - fijne jacquard, guipure, Harris tweed, enzovoort. Er waren concessies aan de handel: sweatshirts; een nadruk op meer casual looks; en, in de meer geklede nummers, een onkarakteristieke mate van schittering. Maar de toon was over het algemeen verhoogd, en over het algemeen diende de collectie als een voorproefje van hoe een vollediger verhandelbare versie van de Erdem-hoofdlijn eruit zou kunnen zien. Geen schok: het ziet er goed uit. Smaakvol, maar met net genoeg rand en excentriciteit om claustrofobie af te weren. En het was leuk om te bedenken dat een meisje dat H&M binnenstapt om een van de doorschijnende bloemenjurken van deze collectie te kopen, of een jongen die een colbert of overjas koopt, heel blij zou zijn om die stukken een tijdje vast te houden. En dat ze de tand des tijds zouden doorstaan.
Klaar om te krijgen: Erdem x H&M Menswear-samenwerking34.052234-118.243685