De ontwerper wilde klassieke herenkledingstijlen herwerken door elementen van iconische stukken en buiteninvloeden te combineren.
Na de presentatie van zijn laatste collectie in de vorm van een lookbook, organiseerde Junya Watanabe voor het najaar een minishow in de kantoren van Comme des Garçons in Tokio. Hij werkte met verschillende merken werkkleding en accessoires om bijgewerkte versies van klassieke, outdoorstijlen te creëren.
Watanabe plaatste bovenkleding centraal, met een jas of jas als middelpunt van bijna elke look. Hij plaatste panelen van Fair Isle-sweaters op gewatteerde jassen en varsityjacks en contrasteerde klassiek Carhartt-canvas met corduroy.
Andere stijlen combineerden tweed blazers met felrode of gele panelen en ritssluitingen. Ze werden gecombineerd met een relaxte, enkellange Carhartt-broek in baggy of rechte pijpen.
Veel stukken, waaronder hoeden van Mühlbauer en schoenen van Stepney Workers Club, bevatten teksten van het nummer "Not Waving, but Drowning" van hiphopartiest Loyle Carner. Andere samenwerkingen waren onder meer Il Bisonte-tassen en jeans van Levi's. Watanabe gebruikte ook artwork van albumhoezen van artiesten als Emapea, Koralle, Stan Forebee, Saib en Yeyts als prints.
