Creatief directeur Pierpaolo Piccioli intrigeerde met een zwart-wit coed en zeer vervaardigde herfstcollectie 2021.
Pierpaolo Piccioli opende zijn Valentino-verzamelingsnotities met een citaat van Lucio Fontana, de Italiaanse kunstenaar die het Spatialisme oprichtte en die beroemde sneden en doorboorde doeken maakte. De verwijzing was passend, aangezien de ontwerper een volledig nieuw silhouet presenteerde - superkorte jurken en rokken - die de proporties van zijn kenmerkende vloerlengte en vloeiende ontwerpen drastisch sneed en veranderde.
Herenbroeken werden ook bijgesneden tot boven de enkels. Piccioli had geëxperimenteerd met kortere looks voor de lente, maar hij gaf toe dat dit een sleutelconcept was voor de herfst.
De ontwerper ontmoette een kleine groep journalisten - allemaal naar behoren getest en sociaal afstandelijk - na de show, die op maandag live werd gestreamd vanuit het Piccolo Teatro di Milano, de dag waarop Milaan en de regio Lombardije weer strengere beperkingen kregen, en de zogenaamde oranje zone – net een stap onder de rode zone – gezien een toename van coronavirusinfecties. De aangrijpende stemming werd versterkt door een live optreden van Cosima en het Milanese Symphonic Orchestra Giuseppe Verdi, die Sinéad O'Connors "Nothing Compares 2U" zong.
Maar de ontwerper wilde een boodschap van vrijheid en hoop overbrengen door te zeggen dat het openen van een theater na zoveel maanden van afsluiting "een gewaagd, bijna punkteken" was, om "de emoties van een show te kunnen delen wanneer de gemeenschappelijke activiteiten zijn geweigerd." Hij onderstreepte dat de Piccolo "een symbool is van vooruitstrevende cultuur en alle waarden belichaamt waar ons merk voor staat, het is een plaats van inclusiviteit en vrijheid."
Piccoli zei dat hij assertief wilde zijn en een duidelijke boodschap wilde brengen. En dat deed hij, want de coed-collectie draaide om precieze elementen en een voornamelijk zwart-wit palet, met uitzondering van een paar gouden looks. Het was een ode aan Valentino's vakmanschap en ambachtslieden, want de borduursels en intarsia waren voortreffelijk en ongelooflijk gedetailleerd, bijna couture-achtig. Piccioli distantieert zich nooit van wat hij “de geest van couture als cultuur, maar voor dagelijks gebruik en zonder enige nostalgie naar het verleden” noemt.
Wat eruitzag als een coltrui van mesh, was eigenlijk gemaakt van gedraaide stroken stof die op tule waren geplaatst, een ruitpatroon vormden en in lagen werden gedragen onder een overhemd, een trui en een jas. Het archiefmacro V-logo of het macroruitraster glinsterde met intarsia, wat textuur toevoegde, terwijl een Victoriaans slabbetje-achtige decoratie van kant een polkadot-jurk verfraaide. De bovenkleding was uitstekend, aangezien Piccioli peacoats en jacks als capes opnieuw bekeek - nog een herinnering aan couture.
Voor de avond keerde de lengte terug op vloeiende jurken.
Een hoogtepunt was een zwarte chiffon jurk in enkele panelen die bij elkaar werden gehouden door linten. Romantisch? Misschien, maar Piccioli, legde uit dat romantiek in zijn vocabulaire niet staat voor "mooiheid, maar Sturm und Drang, het is de keuze om een individu te zijn, geen groep, het is punkanarchie en subjectief. Dit is een meer persoonlijke romantiek, intiemer, er is erotiek, maar dit is geen sexy vrouw of een macho man, er zijn geen stereotypen, alleen mensen die op een persoonlijke manier worden bekeken, zonder enige clichés.”
Ook de accessoires stelden niet teleur. Naast nieuwe nude pumps met naaldhak en studs tenen, toonde de ontwerper laarzen met gegraveerde rubberen bloembladen, die hun stevigheid temperden.
Piccioli wuifde verwijzingen naar Valentino Garavani's couturecollectie uit 1989 weg, geïnspireerd door de Weense architect Joseph Hoffman, ook gekenmerkt door decoratieve zwart-witmotieven.
“Ik kijk niet naar het verleden of de archieven, ze bekijken zou hetzelfde zijn als imiteren, en na 20 jaar bij Valentino geloof ik dat ik de codes van het merk heb geabsorbeerd en ze op een andere manier opnieuw heb uitgewerkt, ze maken deel uit van mij. Het zou moeilijk zijn om mijn identiteit te scheiden van die van Valentino', zei hij. “De verbinding met het verleden is onderdeel van een esthetische identiteit.”
Pierpaolo Piccioli
De collectie zag er inderdaad fris uit en zou geschikt moeten zijn voor de jongere generatie waar het merk naar op zoek is. Piccioli's beslissing om samen te werken met actrice, zangeres en activist Zendaya om de voorjaarsadvertenties te presenteren, is in lijn met zijn doel om het label meer in overeenstemming te brengen met de tijd en meer inclusief, met behoud van de legendarische codes.
Zelfs als Fontana werd geciteerd in de shownotes, zei Piccioli dat er geen specifiek thema was voor de collectie. In feite houdt de ontwerper niet van het vertellen van verhalen in de mode, omdat hij in sommige gevallen gelooft dat het een soort truc is geworden. "Het verhaal is de collectie zelf, door mijn werk kan ik politiek bedrijven, waarden en emoties brengen, een taal, en hier zijn is een daad."