Alexander McQueen De showruimte van het magazijn en de vierkante formatie van het publiek leken op de grootse spektakels die Lee McQueen altijd opzette. Hij leek de voorkeur te hebben gegeven aan het publiek dat van alle kanten naar binnen keek. Misschien ging het erom de blik naar binnen te richten, een gevoeligheid die diep geworteld was in Lee's werk. Het gold voor Voss uit lente/zomer 2001, geïnspireerd door Joel-Peter Witkin en het gold voor The Girl Who Lived In A Tree, dat nog steeds wordt herinnerd als een van zijn baanbrekende shows.
Maar Sarah Burtons ode aan haar voorganger was meer dan alleen door de presentatievorm. Militaire kostuums en Victoriaanse waarden uit de oude wereld die vandaag werden gecommuniceerd, waren zeer curiositeiten die Lee onderzocht. Het ging over kleermakersdiscipline, het in toom houden en werken met de codes van uniformen en uniformiteit - "een symbool dat alle mannen gelijk zijn in het aangezicht van hun plicht", zoals vermeld in de shownotes. Slogans als "Valour, Truth, Honour" sierden de onberispelijk op maat gemaakte kledingstukken alsof ze de adel in herenkleding wilden herstellen. Kristallen versieringen zoals met medaillons versierde jacquard tabbaarden, fluwelen saltiers en chesterfield geklede jassen.
Beeldspraak van het leger reikte verder dan alleen het fysieke. Poppy, vaak gebruikt om de herinnering aan oorlogshelden te symboliseren, werd veel gebruikt in deze collectie. Zelfs het blauw en karmozijn uit de collectie leek bijzonder patriottisch.
Het voelde allemaal als een afwijking van het gebruikelijke. Het publiek keek in feite naar de erfenis van Lee McQueen, met name elementen van Regency uit zijn Savile Row-training. Vijf jaar na zijn tragische vertrek lijkt zijn aanwezigheid sterk op de oude idealen die vandaag zijn uitgewerkt, lang vervlogen maar niet vergeten.
51.507351-0.127758