Gewassen taft, denim en platte schoenen vormden de basis van de grootsheid van de collectie van Pierpaolo Piccioli.
Pre-pandemische, Valentino-prêt-à-porter-shows in Parijs werden meestal opgevoerd in een strakke tent - een metafoor voor de mode-bubbel, een gesloten gemeenschap van media- en retailprofessionals, VIP's en influencers.
Voor het voorjaar van 2022 stapte Pierpaolo Piccioli over naar de Carreau du Temple, een voormalig marktgebouw in de bruisende en trendy wijk Marais, en installeerde in de buurt pop-ups met sneakers, bloemen, schoonheidsproducten en pro-vaccin T-shirts. Zijn jonge modellen snelden door de zaal, gedekt met cafétafels, en marcheerden vervolgens naar de Rue Dupetit-Thouars, waardoor de Parijzenaars die op de terrassen van het restaurant zaten net zo'n goed uitzicht hadden als Dixie D'Amelio en Noah Beck, die elkaar gedurende een groot deel van de avond elkaars hand vasthielden. laten zien.
De ivoren torens van de mode worden omvergeworpen en Piccioli krijgt energie - en wordt uitgedaagd - om een kom-een-voor-alles-bord op te hangen aan het Romeinse modehuis.
"Mijn uitdaging is om het merk relevant te maken voor dit moment zonder de codes van het huis te verliezen", zei hij tijdens een preview. "Maar ik denk niet dat je streetwear hoeft te dragen om een andere wereld te omarmen."
In plaats daarvan gebruikte Piccioli gewassen taft voor bermuda's, anoraks, bomberjacks en overhemden, kledingstukken die door beide geslachten op een nonchalante manier kunnen worden gedragen, zij het met het voordeel van een van de meest begaafde coloristen van de mode.
De ontwerper stelde zich voor dat jonge mensen een cache van oude couture zouden ontdekken, aan de kleding zouden sleutelen en ze zouden aanpassen aan het stadsleven in de jaren 2020.
Of niet. Piccioli plukte ook een handvol items uit het archief van oprichter ValentinoGaravani en veranderde ze geen likje. Maar een blouse met bloemenprint van vroeger krijgt een ander karakter bij een jongen, net als een theejurk versierd met klaprozen wanneer gedragen door een gothic-uitziend meisje met gevechtslaarzen.
Piccioli merkte op dat Garavani zichzelf op straat had gecast toen hij in 1985 jeans lanceerde, en liet de zwart-witte vintage advertentie zien - een jonge man met een sixpack die verleidelijk loungen, zijn broek losgeknoopt, met één hand een appel vastgeklemd - hierboven gestempeld de twee achterzakken.
De streetwear-vibe werd bereikt zonder sneakers of logo's, getelegrafeerd door de diverse, "echte mensen" casting, de platte gladiator sandalen en de freewheeling styling, vervaagde jeans die de geklede allure van etherische en schuimige witte blouses afstompt, of dicht geborduurde stofdoeken.
Piccioli gaf de voorkeur aan eenvoudige kledingstukken zoals overhemden - opgestoken met veren, of supersized en gesneden in gewassen tafzijde - en pyjama's, bedrukt met grafische bloemen.
De accessoires waren geweldig, scharnierend op opgeblazen rotsen die kleine handtassen accentueerden en een punkachtige allure gaven aan allerlei platte schoenen.
Piccioli merkte op dat rockstuds, die Valentino hielpen een belangrijke speler in accessoires te worden, hun oorsprong vonden op de deuren van Romeinse palazzo's en mogelijk door de TikTok-generatie worden geadopteerd als funky accessoires.
"Het is interessant om iets dat je al kent met andere ogen te zien, met een ander perspectief", mijmerde hij.
Idem zijn lentekleren, die een grandeur hadden die geaard was.