The Big Style Issue met in de hoofdrol acteur Scott Eastwood in het nieuwe Gentlemen's Quarterly magazine GQ Australia geschoten door Tom Craig.
Er is een kans dat Scott Eastwood bevriezing heeft. We zitten op een dak in West-Londen. Het is twee graden. (iPhone weer app ‘echt gevoel’: -2oC).
Eastwood draagt dapper een lichtgewicht jack - iets wat James Dean op een zwoele zomeravond zou hebben gewiegd.
Mode-assistenten, die ongeveer vier lagen meer dragen dan Eastwood, rillen. Hun adem is zichtbaar. Tijdelijke spijt van hun carrière staat op hun gezichten geschreven - zo koud is het.
Het moment waarop we hebben gewacht komt aan: de wolken wijken en het gouden uurlicht opent een studio van kosmische proporties, de laatste klompjes daglicht dansen perfect over Eastwoods gezicht. Camera gaat vast. Er wordt magie gemaakt.
Eastwood maakt een pose en grijpt een nabijgelegen ijzeren ladder. Geschrokken trekt hij zich terug.
“Dit voelt alsof het sinds het begin der tijden koud is geweest. Dit is nog nooit zo warm geweest.”
Hoewel zijn stijl is geworteld in de rustige Cali-cool, gaat Eastwood met gemak over op high fashion. "Ziet er goed uit!" schreeuwt een jogger die voorbij rent terwijl Eastwood zijn reet bevriest naast een kanaal in de binnenstad dat grenst aan de studio. "Bedankt man!"
Terug naar binnen, tussen de schoten door, horen we gefluister van de avond ervoor - de nacht dat de volledig Amerikaanse entourage van Eastwood in Londen landde. Het zijn gefluister van nachtclubs en bediening aan tafel en modellen die die gedekte tafels bevolken. Het lijkt erop dat Old Blighty al goed is geweest voor de Eastwood-clan. Toch heeft de 30-jarige een filmset in het absoluut te verkiezen Marseille verlaten om bij ons te zijn in deze kille ellende. Hij vloog economy class om op te starten. Ja, kerel heeft stijl.
We besluiten het fatsoenlijke te doen: de acteur naar binnen halen, in een gezellige kroeg, en een biertje (en eventueel een whisky) in zijn hand krijgen. Hij heeft het verdiend.
Over een jaar zijn we waarschijnlijk niet in staat om in een Kensal Green-kroeg te duiken en te gaan zitten voor een fatsoenlijk interview en bijbehorende drankjes. Eastwood staat op het punt van een 'moment': hij speelde naast een torenhoge cast in de recente, moorddadige stoeipartij Suicide Squad (Leto, Smith, Robbie et al), hij draait naar iets somberder aan boord van Oliver Stone's Snowden (de is-he- a-verrader biopic waar elke Amerikaan op wacht) voordat hij zich vastbindt aan de voet-tot-de-vloer achtste aflevering van de Fast and Furious-franchise.
Tot op heden was de meest opvallende rol van het kind, naast lucratieve en zichtbare deals met Persol (zonnebrillen) en Davidoff (geur), Taylor Swift in de videoclip voor haar single 'Wildest Dreams'. Voor de goede orde, hij heeft er geen moeite mee om naar een Afrikaanse safarilodge te worden gevlogen en geobjectiveerd te worden: "[Mijn agenten] zeiden dingen als: 'Waarom zou je het jongensspeelgoed van Taylor Swift willen zijn?' , waarom zou ik niet? Maak je een grap?'"
Er is ook de ondergeschikte rol van Eastwood in Brad Pitt's Fury (hij kreeg bijna een vuistgevecht met Pitt en co-ster Shia LaBeouf op de set - blijkbaar een meningsverschil over het spugen van tabak) en speelde in wat in wezen The Notebook VIII, The Longest Ride was. Die inspanning deed zijn vrouwelijke fanbase exploderen (belangrijke demo's: 16-24; 45+) en maakte hem tot een nietje Hot Guy Tumblr GIF - een cruciale maatstaf in de leidende sweepstakes.
Boven dit alles torent natuurlijk zijn afkomst uit. Omdat boven dit alles een man uittorent die Clint heet.
Afgezien van zijn iets grotere lengte, is deze Eastwood op het randje niet te onderscheiden van zijn vader. Je kijkt naar hem en je neemt meteen de kaak, de grijns, 's werelds meest iconische wenkbrauw op - je afvragend welke invloed de genen van zijn moeder eigenlijk hadden, als die er al was. Het is alsof het DNA van Clint zich een weg baant, alfa-grommend en zich dominant om de make-up van zijn zoon wikkelt.
Het is briljant dat Eastwood beroemd is door associatie. Het is briljant dat hij zo verdomd knap is. Toch kan dat het niet zijn. Een vuile Harry scheel en een enorme grijns maakt geen carrière. Er is meestal een cruciaal moment - een tijd om weg te schrijden van de homogene zee van Nicholas Sparks-hartenkloppen met een tonvormige borst naar iets specifiekers. De spil neemt vele vormen aan, of dat nu de geoliede people-pleaser is (zie Channing Tatum in Magic Mike), de frat bro with a heart (zie Zac Efron in Bad Neighbours) of het poppenneuken, indie-baiting enigma (zie Ryan Gosling binnen... alles).
Omdat het één ding is om de mok van Eastwood te erven, iets anders om dat rauwe machismo te belichamen, dat lef - dat gevecht. Op 30-jarige leeftijd is dit geen verhaal van een tienerwonder. Nee, dit is een moeilijke periode voor Scott Eastwood. Het is tijd om verder te gaan. En de vraag is: zal deze reeks films de springplank zijn naar de duurzaamheid van Hollywood? Of zal het niet duren - zal Eastwood opgaan in de inktzwarte, loerende schaduw van zijn beroemde vader, om nooit meer relevant te zijn?
Kijk, het is gemakkelijk om verstrikt te raken in een schaduw. Wat moeilijker is, is beseffen dat je kunt bewegen.
Op de geboorteakte van Scott Eastwood staat: "VADER AFGEWEZEN."
Zijn moeder, Jacelyn Reeves, was stewardess toen ze de toen getrouwde Clint ontmoette. Hun affaire duurde naar verluidt jaren - Reeves en Eastwood hadden ook een dochter, Kathryn. En Clint zou een belangrijk onderdeel blijven van de kindertijd van zijn zoon.
Scott spreekt eerbiedig, eerbiedig en dankbaar over zijn vader. Trots schetst hij de Code of Eastwood. Niet één keer, in de 20 uur die we samen doorbrengen, daagt hij zijn oude man uit, spreekt hem tegen, vernedert, kleineert, devalueert of ondervraagt hem.
Eastwoods vroegste jeugdherinneringen aan zijn vader blijven levendig: rondneuzen in de filmset op Space Cowboys; lange helikoptervluchten maken langs de Californische kust, Clint in de pilotenstoel. Af en toe liet hij zijn pre-adolescente zoon een van de dubbele bedieningselementen bedienen. Soms werd Scott duizelig en zetten ze de helikopter neer in een stukje Redwoods en aten ze sandwiches met kalkoen.
“Als een jonger kind was er een soort aura van grootsheid. Zoals, hij is mijn held. Nu denk ik dat elke kans een kans is om nog een goed verhaal te horen. De man is als een kluis van verhalen. Ik probeer zoveel mogelijk verhalen uit hem los te wrikken. Plots kom je bij een onderwerp en denk je: 'Wauw, wat hebben jij en Frank Sinatra samen gedaan?' dit moet horen. Je zult niet voor altijd in de buurt zijn, dus...' -Scott Eastwood
Eén ding wordt snel duidelijk: in de Code of Eastwood moet alles verdiend worden. Eerder in zijn carrière, op zijn hoede voor spotternij, gebruikte Scott de meisjesnaam van zijn moeder. Op 17-jarige leeftijd, terwijl hij zijn school afmaakte aan het Santa Barbara City College, ruimde Eastwood tafels in restaurants af en reed op zijn duwfiets tussen werk en klas.
"Ik belde [pa] en had zoiets van: 'Ik heb deze baan, kan ik achtduizend krijgen om een vrachtwagen te kopen? Ik heb deze baan, ik kan je een 'X'-bedrag per maand terugbetalen, weet je,' en ik herinner me dat de telefoon stil viel ... En hij zou gewoon zeggen: 'Ja, nee. Je bent niet goed met wat je doet.' Hij zou me geen cent geven.
'En ik wil hem niet alle eer geven, want mama heeft ook een grote rol gespeeld in het opvoeden van mij en het maken van een betere man van mij, maar hij was absoluut de hamer. Ik was... Ik was een oplichter, een echte oplichter om het te maken en om te komen waar ik ben. Ik hou daarvan. Ik heb nog steeds die oplichtersmentaliteit,' biedt de jonge Eastwood aan, achteroverleunend in een leren bank achter in de pub.
Niet gecharmeerd van LA en alles wat het omvat, verhuisde Eastwood junior, begin twintig, verder naar het zuiden. ("Kijk naar Chris Hemsworth, hij is terug naar Australië verhuisd, toch?") In San Diego werkte hij 's nachts als barman en bracht hij de meeste dagen door met pendelen naar LA voor audities.
"Ik leerde verdomde regels achter de bar. Sluiten om 3 uur 's nachts en dan de volgende ochtend naar LA rijden na vijf uur slaap. Ik zou een auditie volledig verbranden, het niet goed doen, en terug naar huis rijden, die avond bartender, en het steeds opnieuw doen.
Lees meer op gq.com.au
