MILAAN, 17 JANUARI 2016
door LUKE LEITCH
De kille oude kloosters waarin deze show werd gepresenteerd, waren speciaal bedekt met een dikke laag humusgeurige, dode herfstbladeren - famiglia Missoni moet ze tijdens Kerstmis in opslag hebben gehouden. Toen de wind ging waaien, werden ze opgeworpen in een duizelingwekkende, mooie, rusteloze wolk. Ook over deze collectie hing een duizelingwekkende wolk; een bepalend verhaal over een rockster die naar de Himalaya-Indiase regio Ladakh reist om zichzelf te vinden. om.
Na net 30 seconden te hebben gegoogeld in Ladakh, is het waar dat het kleurenverhaal getrouw lijkt te zijn geïnformeerd door zijn vergezichten. De eindeloze blauwe luchten, de rillende zongebleekte tarwevelden, de glinsterende turquoise meren omlijst door torenhoge bergen, de oogverblindende zonsondergangen. . . al deze waren hier in breiwerk geschreven. Maar het veelbetekenende teken dat dit een totale garderobe-propositie was, was het accessoire dat bij de eerste look hoorde, een kostuumdrager. Het enige waar een man met een pakdrager naar op zoek is, is een baan of een actie op een huwelijksreceptie. Ondanks dat het gehuld was in de Missoni-stemmingsmuziek, was dit een portfolio met heldere ogen van draagbare gebreide psychedelica. Er was een met de hand geteisterd breipak, flexibel om aan te raken en een statische kleurbom op het oog. Er was volledig ouderwetse met watten gevulde, cirkelvormige gewatteerde Alpine athleisurewear, en enkele caleidoscoop piumino's en parka's.
De effen contrapunten werden geleverd door suède trailjacks en utility-broeken. Ja, de vesten met muntjes en franjes waren een knipoog naar het verre Ladakh, maar Ladakh was niet de bedoeling van deze - en ook geen enkele - Missoni-collectie. Als je een rijke bohemien bent met oog voor comfort en kleur en een sterk gevoel voor individualiteit, loop dan deze kant op, want je hebt de top bereikt.