MILAAN, 18 JANUARI 2016
door TIZIANA CARDINI
Antonio Marras is een getalenteerde verteller. Hij zou waarschijnlijk een goede filmregisseur of decorontwerper zijn - hij is goed thuis in verschillende vormen van artistieke expressie. Hij zwerft vrij rond in de creatieve stratosfeer, maar komt altijd terug naar Sardinië, zijn geboorteplaats en een constante bron van regeneratie. For Fall maakte Marras' reis een bizarre omweg naar Texas - een bestemming die dit seizoen voor nogal wat ontwerpers op de kaart lijkt te staan. Maar Marras' Texas was niet van de verfijnde, door Richard Prince geïnspireerde variëteit. Dit was Texas in zijn rauwe, Italiaanse versie: dat wil zeggen, de spaghettiwesterns van Sergio Leone uit de jaren '70 die hilarische, luide, bijna cartoonachtige affaires waren - maar toch zo geloofwaardig dat ze Quentin Tarantino meerdere keren inspireerden. Marras ontdekte dat nogal wat van die smakeloze B-films waren opgenomen in een desolaat dorp op het afgelegen, landelijke Sardinië.
Deze inspiratie zorgde ervoor dat de ontwerper een rustieke set voor zijn show ensceneerde, zo realistisch dat het vol was met echte balen hooi als zitplaatsen voor het publiek. De show bevatte ook een muzikaal optreden van een knappe bende jonge cowboys, die met wilde overgave dansten en zongen. “Ik ben altijd aangetrokken geweest tot de vrijheid van open, eindeloze ruimtes; als je van een eiland komt, kan het insulaire gevoel van afgelegen ligging soms van invloed zijn, "zei Marras. “Ik heb altijd zo ver mogelijk willen reiken, verlangend naar het doorbreken van barrières en beperkingen, althans met mijn verbeeldingskracht, en openstaan voor wat onbekend en anders is.” Zijn collectie weerspiegelde deze vrije geest en doorkruiste geslachten en culturen. De mise-en-scène had een cast van charmante personages: Sardijnse bandieten in Schotse kilts; rustieke nomaden van de prairies in ruige tweedjassen; reizigers in kappen en bont, met lagen gewatteerde camouflagejassen; avonturiers in zware, olieachtige katoenen kledingstukken. Versieringen waren overal verspreid, wat bijdroeg aan een vrouwelijke sfeer die doorsijpelde naar de parade van prachtige lange jurken uit de Pre-Fall-collectie voor dames. Ze werden gedragen met bont voor een vleugje koninklijke eigenzinnigheid. Het algehele effect was leuk, opbeurend en toch grenzend aan het bizarre. Het was echter goed amusement en de collectie voelde nooit uit de hand.