MILAAN, 18 JANUARI 2016
door ALEXANDER FURY
Mode zou niet moeten gaan over setting, noch over setdressing. Niettemin is Trussardi's adoptiehuis van het Palazzo Brera - een legendarisch Milanees herenhuis ontworpen door Giuseppe Piermarini - behoorlijk indrukwekkend. Als je het nog niet bent tegengekomen, is de hand dezelfde die het Teatro alla Scala heeft bepaald, wat je een idee geeft van de esthetiek en impact. Het is redelijk groots.
Het palazzo is echter ook een artistiek centrum van Milaan; het herbergt een overvloed aan meesterwerken uit de Renaissance en een schilderacademie. Dat past bij Trussardi: in 1996 richtte het label zijn eigen stichting voor hedendaagse kunst op, met ondersteuning van tentoonstellingen van onder meer Maurizio Cattelan, Elmgreen en Dragset en Martin Creed. Het is vernoemd naar Nicola Trussardi, die het label niet heeft opgericht (dat was zijn vader) maar het tot wereldwijd succes heeft gedreven. Het bedrijf is nog steeds een familieaangelegenheid: Tomaso Trussardi is CEO, Maria Luisa Trussardi is president en Gaia Trussardi is creatief directeur.
Gaia's laatste twee herenkledingcollecties werden opgevoerd in de Brera, wat haar interesse in mannen van de kunst onderstreept, namelijk in hun stijl. Voor Spring lezen modellen voor in de bibliotheek van het gebouw; de kleding was echter eenvoudige sportkleding. Dit seizoen liepen muzikanten door de gangen en de collectie zelf was doordrenkt met de alles doordringende sfeer van de jaren 70-rock die schijnbaar elke andere collectie in Milaan is geïnfiltreerd. Het zat allemaal netjes bij elkaar.
Als je tot de kern van de kleding komt, hebben we het niet over Bowie of Ferry in hun outré, lamé retro-futuristische glamoureuze incarnaties; het leek meer op Paul Weller en John Lennon, wiens stijl vooral opmerkelijk bleek omdat het was samengesteld uit ongelijksoortige, alledaagse items - corduroy en tweed jacks; zijden overhemden met bijpassende stropdassen; een ingetogen palet van blauw, grijs en aardewerktinten van sepia en terracotta. Die zijn normaal, maar de stijl die ze hebben gecomponeerd is blijven bestaan. Het heeft nog steeds een ambitieuze aantrekkingskracht voor mannen die streven naar de vaak vruchteloze taak om er cool uit te zien.
Cool kun je natuurlijk niet kopen. Desalniettemin slaagde Trussardi's expertise in leer en huiden erin om de procedure naar een hoger niveau te tillen, met de veronderstelling dat als je niet cool kunt kopen, je zeker luxe kunt verkopen. Voorbeelden: een scharlaken leren jack met gelijmde wollen binnenkant en een weelderige klei-rode shearling met een intarsia van oversized houthakker check-in kalf. Ze waren onopvallend maar uitzonderlijk. Rijp voor elke luxe klant om in hun kledingkast te trekken en voor altijd te dragen. Koel.