MILAAN, 19 JANUARI 2016
door ALEXANDER FURY
Als Stefano Pilati's Ermenegildo Zegna Couture-collectie dat achtervoegsel van harte omarmde, met al zijn impliciete onbereikbare kostbaarheid, was broerlijn Z Zegna gericht op het stedelijke en het toegankelijke voor de herfst. Mogelijk in zijn nadeel: was het echt nodig om de kleding in een namaak-gegraffiteerde achterafsteegscène te bekijken terwijl het lichaam van een danseres popte? Dat was het idee van het label van een presentatie, opnieuw gericht op het forceren van het onderscheid tussen de twee lijnen (Couture getoond in een salon, Z Zegna op straat), in plaats van een heldere visie. De modellen, gekleed in Z Zegna's functionele mix van sportkleding en maatwerk, stonden rond en keken naar de draaibewegingen van de danser, schijnbaar net zo verbijsterd en ongemakkelijk als het grootste deel van het publiek. Vanwaar die grote afleiding, ze hebben misschien gezegd: hoe zit het met ons?
Ogenschijnlijk waren we daar om naar de modellen te kijken, of liever hun kleding, wat voor de herfst stevige, stevige bovenkleding in no-nonsense technostoffen betekende, bedrogen met geeky, technische details (met rubber beklede thermisch gelaste naden, iemand?) Geïnspireerd door hoge - hoogteverkenning. Zelfs in het gematigde klimaat van Milaan begint het af te koelen, dus de timing was goed voor Z Zegna om donzen jassen, tot op de knieën gebreide breisels en hoog ingepakte bivakmutsen te onthullen. Metalen overlevingsdekens werden cagoules met capuchon in feestelijke klatergoudtinten van brons en robijn, het beste contrasterend met traditioneel maatwerk, zoals een jas met één rij knopen, smal tot de knie in een houthakkersplaid.
Over het algemeen voelde dit als een oefening die niet in gebreke was, maar in nood, vooral in tegenstelling tot de glorieuze, toegeeflijke luxe van Pilati's homme couture. "Authentieke buitensportkleding", een belangrijke beschrijvende uitdrukking van deze Z Zegna-collectie, wekt niet precies dezelfde opwinding of hetzelfde verlangen op. Maar als het gaat om technische stoffen en zich neerbuigen om warm te blijven op hellingen of op straat in de beloofde temperaturen onder het vriespunt van de komende maanden, klinkt dat pragmatisme ineens heel verleidelijk.