Ja, schat. Pablo Coppola begon zich met deze collectie bezig te houden toen het heden bijzonder donker was. Hij had geen verdere stimulans nodig om zich terug te trekken in zorgvuldig opgebouwde culturele nostalgie. Het is een losse herinnering, een mixtape van muzen uit het verleden. "Ik keek naar dat Peter Schlesinger-boek, Checkered Past, en ik stelde me deze bende mensen voor, die je op dit moment allemaal als meesters zou beschouwen, maar vroeger waren opkomend, op het punt, royals en dandy's vermengd met artiesten en rockers. Er was het idee dat je alles kon mixen”, aldus de ontwerper. Dus het gestreepte ruggerhemd onder paarse smoking mompelde van Hockney. Het gingang-pak met dubbele rij knopen en de astrakan-kraagjassen blaften als Caine. Het witte jacquard-avondjack met camo-sjaalkraag en bijpassende pantoffels was niemand in het bijzonder, maar had genoeg resonerende accenten om lid te worden van de handtekening van deze generatie. Er was een fris wollen bordeauxrood pak met schuine zakken en een interessant pyjamapak in gebreid blauw. Vooral goed was de gebreide flesgroene jas annex badjas en een leren caban met dubbele rij knopen en krokodillenarmen.
Weg van de lookbook-rails was een paar wit geweven sneakers zo fijn dat de verleiding om ze op de bodem van mijn mannentas te introduceren bijna overweldigend was. Voordat het vat kreeg, dwaalde Bally's CEO, Frédéric de Narp, af en gaf een update vanuit de bestuurskamer. Hij zei: “De afgelopen 24 maanden stonden in het teken van de geboorte van het merk. Echt versnellen. En het is klaar. De look en feel van de winkels staat vast en we doen dit jaar 15 tot 20 winkels. Pablo heeft deze visie, en hij brengt het – het is een winnaar.” Het was moeilijk om het oneens te zijn.