Door Jean E. Palmieri
Robert Geller blikte terug op een verhaal dat hem uit zijn jeugd in Duitsland resoneerde voor het decor van zijn herfstcollectie. Het verhaal had een donker begin maar een gelukkig einde, en hoewel de oorsprong ervan misschien niet goed vertaald is in de hervertelling, had het zeker een positief effect op de lijn.
Het begon met een "zeer donkere, zakelijke" smaak, zoals te zien is in het jack met dubbele rij knopen zonder revers en een donkere trench met korte mouwen, verfraaid met ritsen.
De sfeer werd lichter met een bruin en beige kleurenpalet waar textuur het hoogtepunt was op stukken zoals een mohair pak en een jumpsuit met een subtiele glans.
De broeken waren dit seizoen ruimer met kortere modellen met wijde pijpen, sommige taps toelopend aan de onderkant. "Ik denk dat dit de jeans zal vervangen," zei hij. "Een geklede broek die geen geklede broek is."
De show eindigde met diepgroene, bordeauxrode en mosterdlooks die werden geaccentueerd met cumberbanden en lange, gewatteerde jassen.
Met deze sterke show verstevigde Geller duidelijk zijn positie als een van de koplopers van de New Yorkse herenontwerpers.