“Het begint op een plek waar we allemaal ooit zijn geweest, allemaal, in onze geest. Niet letterlijk, fysiek, want we hebben allemaal onze eigen subjectieve constructie van deze plek en dit gevoel gemaakt. En dan wordt het beetje bij beetje vervangen terwijl we ontdekken, en we worden vrijer, totdat we vrij worden - en dan eindigt het met een prachtig diner.
Dus beschreef Alessandro Sartori de voorjaarscollectiefilm van Ermenegildo Zegna, een metafysisch pandemisch verhaal met EDM-accessoires dat de modellen van The Shining-achtige discombobulatie van alleen vastzitten in een Turijns doolhof bij nacht naar The Truman Show surrealiteit van een walk-on-water-vrienden herenigd diner in Milaan - voordat een Being John Malkovich / Eternal Sunshine OTSM deed-het-zelfs-gebeurde.
Natuurlijk gebeurde het, en is het nog steeds, hoewel Sartori informeel denkt dat dit de laatste 100% digitaal gepresenteerde collectie van EZ zal zijn. "Ik wil echter zeker enkele van de digitale aspecten behouden die we het afgelopen jaar hebben ontdekt, en deze combineren met het gerestaureerde fysieke om de reikwijdte van de verhalen te vergroten."
Die verhalen zijn ontworpen om de belangrijkste afhaalmaaltijden van Zegna over te brengen die ze hebben verzameld na 18 maanden pauze, een afhaalmaaltijd die ook in deze collectie wordt verwoord.
Het idee is om een nieuw model uit te werken voor herenkleding van het hoogste niveau dat alles wat ambachtelijk, deskundig en technisch uit het verleden is, zonder gebonden te zijn aan zijn esthetiek in het nu en de toekomst: om de modaliteit van het kleermakersmodel aan te passen, het ambacht en de de kennis van de bouw, terwijl de vooropgezette regels van kleermakersvorm worden verworpen om over te gaan van het nadoen van de smaken van de late 19e eeuw om die van de 21e eeuw te weerspiegelen.
Noem het post-kleermakerskleding.
Zoals Sartori het uitdrukte: “het ambacht is volledig overgestapt van de klassieke kleermakers naar deze nieuwe vormen. Praktisch gezien bouwen we een nieuw atelier in Novara voor de bouw van al deze nieuwe jassen en pakken en andere kledingstukken die we aan het ontwerpen zijn.”
De modellen in de film - sommige vrouwen droegen exacte versies van de herenkleding - waren gekleed in stukken in verschillende kleuren, materialen en ontwerpen die toch allemaal waren gemaakt om uitwisselbaar en onderling vermengbaar te zijn (zoals een traditionele kleerkast) maar met een meer realistisch verfijnde esthetiek.
Halve kimonojacks met ceintuur aan de binnenkant, werkjacks met diepe zakken, getailleerde blouses of lange en lome dusterjacks waren er afwisselend in gewatteerde zijde of behandeld kalfsleer, of geregenereerde Trivero-wol of katoen, of kangoeroe, linnen, hennep of meer, en waren geconstrueerd met behulp van kleermakerstechnieken (canvas op de zakken, raglanmouwen).
Sommige stukken waren geweven in een mooie abstracte wollen jacquard, maar de meeste vertrouwden op de mat of glans van de stof voor een ooglook aan het oppervlak. De kleuren varieerden van zwart, olijf, vanille en marine tot pastelgroen en roze.
Onder de jassen waren bijna altijd wijde broekspijpen met een rubberen behandeling om rafelen aan de zomen te voorkomen, die op hun beurt werden gedragen over gegoten leren elastische slingback-sneakers en chukka-laarzen met voorgevormde zool. Accessoires omvatten kangoeroe-werktassen in complementaire kleuren en zonnebrillen met kleine beschermende vensters in de jaren 70-stijl die onder elke tempel hangen.
"Het gebruik van materialen wordt veel dieper en het voortzetten van het gerecyclede proces brengt ons bij vezels die we eerder niet hadden verwacht, zoals hennep en zijde. De focus ligt op het werken met deze modulaire aanpak, om elk seizoen niet na te denken over wat je niet hebt, maar wat je wel hebt, en dan hoe je het zou kunnen uitbreiden zonder iets weg te gooien, maar om je keuzes en opties te vergroten. De basis van dit alles, denk ik, is dat comfort de sleutel is geworden.”
Sartori
Voorgekomen uit het doolhof met een nieuw perspectief op richting, zal het interessant zijn om te zien of de vers geformuleerde esthetiek van EZ zal floreren via een bredere onderlinge besmetting in het herenkleding-ecosysteem: er is geen reden waarom het niet zou moeten, en alle reden waarom het zou kunnen.