door ALEXANDER FURY
Slechte smaak is een moeilijke verkoop in de mode, omdat mensen over het algemeen goede smaak willen kopen. Zelfs als de smaak die ze goed vinden, eigenlijk slecht is. Het is een spel van perceptie, en het is volledig subjectief.
Er zullen zeker liefhebbers zijn voor de smaak die Katie Eary bood voor de lente van 2017: ze verschilden niet te veel van de kleding die ze seizoen in en uit aanbiedt. Hier verwees ze bewust naar wat ze 'arbeidersklasse, marktstad weekend opsmuk' noemde, een stilistische soort die op papier typisch Brits klinkt, maar persoonlijk over de hele wereld kan worden herkend. In Italië is het wat de flitsende jongens, ragazzi genaamd, dragen; in het VK gebruiken we vaak de term chav.
Eary's mannen droegen hun haar zwaar ingevet (de pommade was in een paar gevallen zo dik opgeschept dat het beter zichtbaar was dan het eigenlijke haar), hun slappe overhemden wijd open en hun gezichten waren subtiel, cosmetisch gevormd, precies volgens stereotype .
Het resultaat was oogverblindend. Eary beplakte haar zijde met hamerhaaien en barracuda's in felle kleuren, met sterren en jaren 70-stijl blokkering, en bedekte een met een opschepperige maar zinderende jas met Mongoolse lamsgarnituur die seizoensgebonden ongeschikt leek. Een groep vrouwelijke modellen deed Elvira Hancock dienst in onderjurken en zwemkleding.
Je wist niet zeker of het de bedoeling was om deze arbeidersklasse 21e-eeuwse standaardpersonages te verdedigen of te karikaturiseren. Hoe dan ook, de collectie voelde alsof ze het fundamentele niveau van een modeshow miste, namelijk het produceren van begeerlijke kleding die aansluit bij de esthetische conversatie van het huidige moment. Maar misschien was het gewoon niet mijn smaak.