ਬ੍ਰੇਨ ਐਂਡ ਬੀਸਟ ਫਾਲ/ਵਿੰਟਰ 2018 080 ਬਾਰਸੀਲੋਨਾ

ਸਿਗਮੰਡ ਫਰਾਉਡ ਨੇ 1899 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ Über Deckerinnerungen ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ, ਖੋਜ ਖੋਜ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਮੈਮੋਰੀ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਗਾੜ, ਮਹੱਤਵ ਅਤੇ ਉਪਾਅ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। d'être of fantasies, amnesia ਜੋ ਜੀਵਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ, ਸਭ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਚਪਨ ਦੀ ਲਿੰਗਕਤਾ।

ਸੰਖੇਪ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਓਹਲੇ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਉਹ "ਗਲਤ ਯਾਦਾਂ" ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਖਤਰਨਾਕ ਜਾਂ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਸਾਬਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭੁਲੇਖਾ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹਾਰਡ ਡਿਸਕ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਲੱਭੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਸਟੋਰ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਭੁੱਲਣਾ ਇੰਨਾ ਤੀਬਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ, ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਹ ਮਾਮੂਲੀ ਯਾਦਾਂ (?) ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨ ਛੱਡਦੇ ਹਨ, ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਰਹੱਸ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਗ੍ਰਹਿਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ: ਅਸਲੀਅਤ ਲੁਕੀ ਹੋਈ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਦੂਜਾ, ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੁੜ-ਬਦਲਦਾ ਹੈ ... ਪਹਿਲਾਂ, ਦੁਖਦਾਈ, ਪਰ ਫਿਰ ਇਲਾਜ. ਇਹ ਗੁਆਚਿਆ ਮੈਮੋਰੀ ਪੈਕੇਜ ਲੱਭਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਕ੍ਰੀਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਅਧਿਆਵਾਂ ਦੀ ਦਲੀਲ ਨੂੰ ਢਾਂਚਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਅਣ-ਸੰਬੰਧਿਤ ਸਨ।

“ਐਕਲਿਪਸ” ਤਿੰਨਾਂ ਦੀ ਇਸ ਲੜੀ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੇ ਮੈਮੋਰੀ ਦੇ ਤਲ ਤੱਕ ਡੁਬਕੀ ਮਾਰੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਹੇਠਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਗੜਬੜ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕ੍ਰਿਸਟਲਿਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। / ਟ੍ਰਾਈਲੋਜੀ / ("ਪਲੇਬੈਕ, ਵੋਲ. I" / ਬੇਬਸੀ 'ਤੇ, "ਭੁੱਲਮੱਲ, ਵੋਲ. II" / ਉਦਾਸੀ ਅਤੇ ਨੁਕਸਾਨ 'ਤੇ) ਇੱਕ ਕੈਥਾਰਟਿਕ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵੱਲ ਵਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੇਮਿਸਾਲ ਪਰ ਸ਼ਾਂਤ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਤੂਫਾਨ